Το χριστεπώνυμο πλήθος της τράπεζας

Ήταν ντάλα καλοκαίρι του 2007, Ιούλιο μήνα που οι υψηλές θερμοκρασίες σε όλη τη χώρα είχαν κτυπήσει ταβάνι.

Ο υπάλληλος στο γραφείο του απολάμβανε την ψυγειοποίησή του όταν κτύπησε το τηλέφωνό.

- Παρακαλώ ;

- Καλημέρα. Είμαι ο Περιφερειακός σου διευθυντής

- Μήπως κάνετε κάποιο λάθος αγαπητέ ; Περιφερειακούς έχει η τράπεζα. Εγώ όχι.

- Καλά θα το συζητήσουμε από κοντά αυτό.

- Τι μπορώ να κάνω ;

- Κοίταξε στο πρώτο μου συρτάρι μου στο γραφείο μου να μου πεις αν υπάρχει το τάδε έγγραφο.

- (απάντηση μετά από 10-20 δευτερόλεπτα) ... Ναι εδώ είναι. Να το αφήσω επάνω στο γραφείο για να το πάρεις όταν έλθεις ;

- Δε θα έλθω. Θα λείψω μερικές μέρες. Πήγαινέ το στον δείνα.

- Είσαι σε άδεια ;

- Ναι, ολιγοήμερη

- Να περάσεις καλά και καλή ξεκούραση με την σύζυγο

- Δεν ήλθα εδώ για ξεκούραση. Δεν είμαι με τη σύζυγο. Είμαι παρέα με τον

άλλο Περιφερειακό

- Όπα ! Ανδροπαρέα μόνη για ξεσάλωμα ; Που βρίσκεστε αν δεν γίνομαι αδιάκριτος ;

- Στο Βατοπέδι

- Τι είναι αυτό ; Χωριουδάκι ;

- Μονή στο Άγιο Όρος

- Βάλε ένα κεράκι και για μένα, δώσε ένα euro στο παγκάρι και θα στο δώσω όταν επιστρέψεις.

Συνεχίζεται