Το Μπουζούκι είναι λαουτοειδές έγχορδο λαϊκό μουσικό όργανο, με αχλαδόσχημο αντηχείο (σκάφος) από επιμήκεις ξύλινες λουρίδες, τις ντούγιες, και μακρύ βραχίονα, το μπράτσο ή μάνικο με κλειδιά στην άκρη για το χόρδισμα (κούρδισμα).
Η καταγωγή του μπουζουκιού σαν όργανο είναι ελληνική, ενώ θεωρείται όπως κι όλα τα λαούτα, σαν ένα είδος μετεξέλιξης της αρχαιοελληνικής πανδούρας. Η καταγωγή του μπουζουκιού, ως απόγονος της αρχαίας ελληνικής μουσικής, τοποθετείται στην αρχαία
Ελλάδα, όπου υπήρχε το αντίστοιχο αρχαιοελληνικό όργανο γνωστό κι ως "Πανδουρίδιον" ή αλλιώς "τρίχορδο" επειδή είχε τρεις χορδές.
Ελλάδα, όπου υπήρχε το αντίστοιχο αρχαιοελληνικό όργανο γνωστό κι ως "Πανδουρίδιον" ή αλλιώς "τρίχορδο" επειδή είχε τρεις χορδές.
Η μεγάλη αλλαγή στην τεχνική του μπουζουκιού έγινε από το Μανώλη
Χιώτη, που είχε την ιδέα να το κάνει ηλεκτρικό, να προσθέσει μια ακόμη
διπλή χορδή και να το κουρδίσει στη λογική της κιθάρας. Κατασκευαστές
του τετράχορδου μπουζουκιού οι οργανοποιοί αδελφοί Παναγή. Το τετράχορδο, ως πιο πολυφωνικό, έδινε τη δυνατότητα για
περισσότερες και πιο περίπλοκες συγχορδίες ενώ, επειδή έχει περισσότερες
χορδές, διευκόλυνε τον εκτελεστή να παίζει τις κλίμακες κάνοντας
μικρότερες διαδρομές στην ταστιέρα με τα δάχτυλα του αριστερού χεριού.
Σημειωτέον ότι το ρεμπέτικο μουσικό είδος ταυτίσθηκε με το μπουζούκι και το
όργανο αυτό τελειοποιήθηκε και αξιοποιήθηκε στα χέρια μεγάλων εκτελεστών
ανάμεσα στους οποίους ήταν οι Βαμβακάρης, Τσιτσάνης, Παπαϊωάννου,
Χιώτης, Μητσάκης και πολλοί άλλοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου