Ζώντας στο ... απολίτιστο Αμπού Ντάμπι (*)

Αντί προλόγου για την επιστολή αγαπημένης φίλης ενός εξ ημών, θέλω να πω ότι το κατωτέρω κείμενο γράφηκε τον Ιούλιο του 2015 και πως είχε παραπέσει ανάμεσα σε εκατοντάδες κείμενα που έχουμε έτοιμα ανά πάσα ώρα και στιγμή και προέρχονται από φίλους και συναγωνιστές μας. 

Το παραθέτουμε δε, έστω και πολύ καθυστερημένα καθόσον σίγουρα θα σας βάλει σε σκέψεις, συγκρίνοντας την εδώ πραγματικότητα με εκείνη άλλων χωρών. Ίσως, όχι και τόσο προηγμένων κοινωνικά ... Ζώντας στο ... απολίτιστο Αμπού Ντάμπι.

Επιστάτης   

Ιούλιος 2015

Πρόλογος

Πριν λίγες μέρες γύρισα από το Άμπου Ντάμπι όπου πήγα να επισκεφτώ την αδελφή μου που εργάζεται εκεί, εδώ και 2 χρόνια. Πήγα με τον 10χρονο γιο μου και μείναμε ένα μήνα, όσο δηλαδή επιτρέπεται να μείνεις με τουριστική βίζα.

Από την πρώτη στιγμή που έφτασα ήμουν ενθουσιασμένη που θα συναντούσα την αδελφή μου. Αρχικά, πριν την αναχώρηση μου, αδιαφορούσα για οτιδήποτε επρόκειτο να συναντούσα εκεί. Αυτό άλλαξε αμέσως βέβαια μόλις προσγειώθηκα στο αεροδρόμιο και αντίκρισα την τεράστια σημαία των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων να κυματίζει. Συνειδητοποίησα ότι έφτασα στη Μέση Ανατολή και ομολογώ ότι με έπιασε ένα μούδιασμα. Στους διαδρόμους του αεροδρομίου αντίκρισα και τους πρώτους Άραβες ντυμένους με τις λευκές καντόρες τους.

Θέλω λοιπόν να μοιραστώ μαζί σας όλα αυτά που μου έκαναν εντύπωση σε αυτή τη χώρα.

Η πρώτη επαφή

Ο έλεγχος διαβατηρίων ήταν μια αργή και ενδιαφέρουσα εμπειρία. Είχα απέναντί μου έναν ευγενέστατο Άραβα που παρ’ όλη την ουρά δε βιαζόταν

καθόλου. Μας είχε πιάσει την κουβέντα, στα πλαίσια του λόγου της επίσκεψής μας και μόλις διαπίστωσε το δικό μου άγχος για την ουρά απλά χαμογέλασε και μου είπε να ηρεμήσω και πως όλοι θα εξυπηρετηθούν.

Τα μέσα μεταφοράς

Μόλις μας παρέλαβε η αδελφή μου στην υποδοχή πήγαμε να πάρουμε ταξί. Το ταξί στο Άμπου Ντάμπι είναι το δημοφιλέστερο μέσο μεταφοράς. Τα ταξί του αεροδρομίου είναι μαύρα βανάκια για να χωράνε μέσα όλες οι αποσκευές. Τα ταξί του κέντρου είναι ασημί, πεντακάθαρα και …. φτηνά. Με την ταρίφα να ξεκινάει στα 3,5 ντιρχάμ (0,88€) και την κατώτερη κούρσα στα 10 ντιρχάμ (2,5€) μπορείς να κινηθείς από τη μία μεριά της πόλης ως την άλλη με λιγότερο από 10€. Εδώ θέλω να σημειώσω ότι τα ταξί είναι κρατική επιχείρηση, οι οδηγοί φοράνε στολή, τα αμάξια είναι όλα μιας συγκεκριμένης μάρκας και είναι εφοδιασμένα με tablet οπού φαίνεται το όνομα και η φωτογραφία του οδηγού. Υπάρχουν βέβαια και τα «οικογενειακά ταξί» που είναι επίσης βαν καθώς και τα «γυναικεία ταξί» που τα οδηγούν γυναίκες. Σε περίπτωση που κάποια πελάτισσα κυρία, δε θέλει να έχει άντρα οδηγό ...

Οι μετανάστες και οι υποχρεώσεις τους

Εδώ θα ήθελα να σταθώ λίγο και να αναφέρω την πολιτική του κράτους απέναντι στους μετανάστες της χώρα που είναι πολλαπλάσιοι των ντόπιων. Κατ’ αρχάς πρέπει να έχεις ήδη κλείσει συμβόλαιο εργασίας και να έχεις κάνει συγκεκριμένες ιατρικές εξετάσεις για να μπεις στη χώρα να δουλέψεις. Μόλις φτάσεις η εταιρεία σου οφείλει να σε ενημερώσει για τους γενικούς κανόνες και νόμους που ισχύουν στη χώρα όπως για παράδειγμα ότι η ενδυμασία πρέπει να μην είναι προκλητική ή ότι αν συλληφθείς μεθυσμένος η αστυνομία οφείλει να σε στείλει πίσω στη χώρα σου χωρίς να ενημερώσει κανέναν. Πρόκειται για ισλαμικό κράτος άλλωστε οι νόμοι είναι αυστηροί και εφαρμόζονται. Κατόπιν, όλοι οι μετανάστες αποκτούν κρατική ταυτότητα και περνούν ιατρικές εξετάσεις. Οι εξετάσεις επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο. Ο εργοδότης οφείλει να ασφαλίσει όλους τους υπαλλήλους.

Εργασιακά

Οι ξένοι εργάζονται γύρω στις 10 ώρες την ημέρα ενώ οι ντόπιοι 5 και πληρώνονται πολύ καλύτερα από τους ξένους. Άδικο θα πείτε αλλά από την άλλη αυτό το κράτος διασφαλίζει την ευημερία των πολιτών του. Η πολιτική μισθοδοσίας για τους ξένους είναι ανάλογη με το διαβατήριο προέλευσή τους. Μέχρι πέρσι οι ξένοι πληρώνονταν με το διπλάσιο μισθό από ότι θα έπαιρναν στην πατρίδα τους. Φέτος αυτό έχει αλλάξει και έχουν πέσει ελαφρώς οι μισθοί. Αν για παράδειγμα ο μέσος εργάτης στην Ε.Ε. πληρώνεται 1000€ εκεί θα δούλευε για 2000€.

Είναι τόσα πολλά αυτά που μου έκαναν εντύπωση σε αυτή τη χώρα που δεν ξέρω με ποια σειρά να τα βάλω. Ας πάμε τώρα στην καθημερινότητα του ξένου – εργάτη. Οι περισσότεροι ξένοι μένουν σε βίλες…. Όχι μόνοι τους βέβαια. Ένα από τα μειονεκτήματα της χώρα είναι τα πολύ ακριβά ενοίκια. Για το λόγο αυτό έχουν διαμορφώσει τις βίλες σαν πολυκατοικίες όπου μένουν πολλοί ένοικοι και μοιράζονται την κουζίνα και πολλές φορές και το μπάνιο. Μια κρεβατοκάμαρα με μπάνιο δηλαδή μπορεί να στοιχίζει από 750€ έως 1250€. Πρέπει να σημειώσω βέβαια ότι στην τιμή τις περισσότερες φορές συμπεριλαμβάνεται ο λογαριασμός του ηλεκτρικού ρεύματος, το νερό και το ιντερνετ. Η τιμή σε ένα στούντιο με μπάνιο και κουζίνα σε ουρανοξύστη αρχίζει από 2500€ το μήνα.

Το real estate

Ακόμα πιο ακριβή έως απαγορευτική είναι η αγορά ακινήτου. Η δε αγορά γης ακατόρθωτη για τους ξένους. Μόνο οι ντόπιοι μπορούν να αγοράσουν γη. Επίσης μόνο αν είσαι γυναίκα ή αν ζεις με την οικογένειά σου μπορείς να μείνεις στο κέντρο της πόλης. Οι εργένηδες άντρες μένουν μακριά από το κέντρο. Οι γυναίκες και οι οικογένειες μπορούν να μένουν στην ίδια βίλα αλλά σε καμία περίπτωση δε μπορεί να μένει άντρας μόνος σε οικογενειακή ή γυναικεία βίλα.

Καθημερινότητα

Η σίτιση από την άλλη είναι φτηνή. Ενδεικτικά αναφέρω πως ένα μπουκάλι νερό κοστίζει 0,25€ εκτός αν προτιμήσετε εισαγόμενο νερό που είναι πολύ πιο ακριβό. Τα αναψυκτικά κοστίζουν 0,25€-0,40€. Ένα πλήρες γεύμα με ορεκτικά, κυρίως πιάτο, ψωμί ή πίτες, σαλάτα και… ζεστό τσάι δεν ξεπερνάει τα 12€ σε εστιατόριο και είναι αισθητά πιο φτηνό αν το αγοράσεις από τα μαγειρεία που υπάρχουν παντού ακόμα και μέσα στα μεγάλα σουπερμάρκετ. Εκεί μπορείς να αγοράσεις το ίδιο γεύμα με τα μισά χρήματα και σε τεράστιες ποσότητες! Η ποικιλία δε, είναι τεράστια. Το φρέσκο γάλα κοστίζει περίπου 1,3€ το λίτρο και τα τσιγάρα 1,4€.

Μεγάλο ενδιαφέρον έχει επίσης και η αγορά αυτοκινήτου στο Άμπου Ντάμπι. Μπορείς για παράδειγμα να αγοράσεις ένα Toyota Yaris του 2010 με 5000€ η ένα Nissan Micra του 2012 με 4000€, αλλά και μια Mustang GT του 2015 με 40000 (χιχιχι αυτή είναι η δική μου αγαπημένη) αν θέλεις βέβαια ένα πιο παλιό αμάξι μπορείς να το βρεις ακόμα και με 1500€. Όσο για τη βενζίνη… κοστίζει 0,35€ το λίτρο!!!!!

Η τοπική κοινωνία και η συμπεριφορά της στους μετανάστες

Η αντιμετώπιση των ξένων από τους ντόπιους είναι επίσης ένα ενδιαφέρον θέμα συζήτησης. Είναι πολύ ευγενικοί και εξυπηρετικοί αλλά σε κρατάνε σε μια κάποια απόσταση. Από τις λίγες συζητήσεις που έκανα με ντόπιους εισέπραξα την ίδια απάντηση από όλους. Θέλουν να κάνουν τους ξένους να νοιώσουν όσο πιο άνετα γίνεται στη χώρα τους γιατί αυτοί πηγαίνουν να δουλέψουν εκεί ώστε να μη δουλεύουν οι ίδιοι τόσο πολύ. Οι ξένοι που εργάζονται εκεί ωστόσο δεν έχουν την ίδια άποψη. Οι περισσότεροι θεωρούν ότι οι συνθήκες εργασίας δεν είναι και οι καλύτερες.

Επίλογος

Η γενική αίσθηση που έχω λοιπόν είναι πως είναι ένα πολύ οργανωμένο κράτος με πολλές παροχές για τους κατοίκους, ντόπιους και ξένους, άπειρες θέσεις εργασίας να διαλέξεις και πολλά πράγματα να κάνεις ανάλογα με το πορτοφόλι που διαθέτεις. Στον αντίποδα βέβαια πρέπει να αναφέρω πως είναι ένα ισλαμικό κράτος που οφείλεις να ακολουθείς τους κανόνες τους αν δεν θέλεις να μπλέξεις ... 

Φο

* Σχόλιο Γ.Θ.Κ. η κατά 5 χρόνια καθυστερημένη ανάρτηση του ανωτέρω βαραίνει αποκλειστικά και μόνο εμένα και ζητώ ειλικρινά συγνώμη από το φιλικό πρόσωπο που μας έστειλε το κείμενο. 

Θα εξιλεωθώ όμως αναρτώντας σύντομα άλλες επιστολές φίλων που ζουν στην ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ και ... πολιτισμένη Ευρώπη


Συνεχίζεται