Όταν στην "αγία τράπεζα" η δημιουργική λογιστική έδινε και έπαιρνε. Τώρα γίνονται ανάλογες μαϊμουδιές ;

Κάπου στα αχανή της ιστορικής πορείας των τραπεζών, αρχές μέχρι τα μέσα της δεκαετίας των '80s, η "δημιουργική λογιστική" έδινε και έπαιρνε ...

Στα club της εποχής παίζει ασυγκράτητη η italo disco, στο εμπόριο κυριαρχούν οι "δεσμεύσεις" στην ρευστότητα (σ.σ. κάτι σαν τα capital controls του ΣΥΡΙΖΑ) που ως σκοπό είχαν τον περιορισμό των εισαγωγών και στις τράπεζες κυριαρχούν τα "περιθώρια", που στηρίζονταν στις δεσμεύσεις του κράτους.

Κάπου εκεί ανάμεσα σε φυντάνια της γεωργίας που στηρίζονταν σε βαμβάκι και καπνό, ξεπετάχτηκαν και "φυντανάκια" στις τράπεζες που είχαν μια φαεινή ιδέα ...

Η ιδέα !

Κάθε τέλος του μήνα, οι οικονομισάριοι περνούσαν ένα κονδύλι από το

σύνολο των καταθέσεων των πολιτών, σε λογαριασμό "καθ'  οδόν". Το ποσό αυτό πλέον, έπαυε να εμφανίζεται ως καταθέσεις κι έτσι η ΤτΕ επέβαλε μικρότερου ποσού δεσμεύσεις στην εν λόγω τράπεζα.

Τονίζεται ότι το ποσό αυτό (που λογίζονταν για κάποιες ώρες στους λογαριασμούς "καθ'  οδόν") δεν ήταν μικρό αφού ανερχόταν σε ποσοστό 20% - 30% επί του συνόλου των καταθέσεων της τράπεζας !

Άρα η τράπεζα είχε πολύ μεγαλύτερα ποσά στη δικαιοδοσία της για να χρησιμοποιήσει για εισαγωγές ανά πελάτη.

Αν αναρωτηθούμε αν το γνώριζαν οι άλλες τράπεζες, ναι το γνώριζαν, όσο κι αν ήταν μυστικό ανάμεσα σε πελάτη και τράπεζα που το έκανε καθόσον, ως γνωστόν, όταν κάτι το ξέρουν περισσότεροι του ενός, είναι πολλοί ... 

Όμως, δε μπορούσαν να κάνουν κάτι καθόσον α) αφ'  ενός αυτές ελέγχονταν από το κράτος και β) αφ'  ετέρου η αγία τράπεζα είχε "προσβάσεις και πλάτες" ...

Ποιος ωφελούνταν απ' όλο αυτό το αλισβερίσι, τις "χάρες" ;

1. ο πελάτης που είχε ανάγκη από ρευστότητα μη δεσμευμένη
2. η τράπεζα που γινόταν "αγία" στα μάτια των πελατών, μιας και οι τελευταίοι ήθελαν να κάνουν τις δουλειές τους
3. τα μεγαλοστελέχη της τράπεζας που σκέφτηκαν αυτή την μαϊμουδιά και πήραν προαγωγές
4. κάποιοι διευθυντάδες των καταστημάτων της τράπεζας που δέχονταν "δωράκια" από τους πελάτες (που έκαναν τη ... δουλίτσα τους).

Σαφέστατα, αυτές οι "χάρες" και οι δουλίτσες, δεν γίνονταν με τους μικρομεσαίους πελάτες, τη πλέμπα, αλλά με τους "άλλους" ...

Ποιος ζημιωνόταν ;

Το σύνολο του Ελληνικού Δημοσίου. Εμείς. Ο λαός. Η ευρεία Κοινωνία που έστυβε το σκατό της κάνοντάς το παξιμάδι.

Τι άλλα συνέβαιναν στην τότε τραπεζική εποχή ; Ήταν η περίοδος που ο αείμνηστος Καψάσκης δημιουργούσε την "άλλη τράπεζα", πέραν εκείνων των κρατικοδίαιτων. Τράπεζα που ήταν απέναντι (;) στην τότε τράπεζα Πίστεως.

Και ως γνωστόν "αν αυτά συνέβαιναν σε μια μικρή τράπεζα, αναρωτιέμαι τι κατοπινά συνέβαινε και τι συμβαίνει σε μεγαλύτερες τράπεζες" με το παιχνίδι που ονομάζεται "δημιουργική λογιστική".

Και για να σε βοηθήσω λίγο, δεν ήταν μόνο η Attica bank που έκανε "μαγκιές" εκατομμυρίων €, με μαύρες μισθοδοσίες για πλέον των 20 ετών  ετησίως και "έκλειναν" λογιστικά με ... κάποιο τρόπο, καθώς, άλλες, έκαναν (ή/και κάνουν άραγε ;) άλλα, η ΤτΕ ξέρει να ξεσκίζει μόνο τον Ελληνισμό. Όχι τα παιδιά της ...

Συνεχίζεται

Η Αγία Τράπεζα

Αυτά θυμάμαι και συνάμα σκέπτομαι ότι πρέπει να βάλω στο φούρνο τα φιλετάκια ψαριών Καλλιμάνη που έχω στον καταψύκτη μου εδώ και 3 χρόνια, για να μη μου χαλάσουν, χαζεύοντας φωτογραφίες τζόγου, της τότε εποχής