Τώρα Κυριάκο, Γιάννη και Κωστή, είναι η ώρα να πάμε φυλακή όσους απατεώνες ... τραπεζίτες εγκλημάτησαν σε βάρος του Δημόσιου χρήματος ; Θα τους αφήστε ελεύθερους δίνοντας τους έναυσμα να λένε στην Κοινωνία : τα φάγαμε, τα σκορπίσαμε και τίποτα δεν μας έκαναν ;
* Σχόλιο Γιώργου Θ. Κανελλάκη :
Από τα μέσα του 2007 κυνηγήθηκα σαν την άδικη κατάρα αφού είχα να αντιμετωπίσω "ελεγκτές", τραπεζίτες, "δικαστές" και κρατικές ελεγκτικές και μη υπηρεσίες, καθάρματα "πρόθυμα" μεγάλα στελέχη της Attica bank που ψευδορκούσαν σε βάρος μου εμπρός σε δικαστές, την ίδια ώρα που στα διαλείμματα των δικών προσπαθούσαν να μου το παίξουν φίλοι και τεθλιμμένοι συγγενείς που "εκτελούσαν εντολές", προς όφελος της τράπεζας - απάτης.
Γ.Θ.Κ. |
Αυτά, αφού είχα αντιμετωπίσει παράνομες, άδικες και καταχρηστικές 13 μεταθέσεις μέσα σε 15 μήνες, ενόσω ήμουν υπάλληλος της Attica bank και ενόσω οι βαθμοί που μου έβαζαν, με άριστα το 10, ήταν 9άρια και 10άρια (βλ. αρχικά ψυχολογικός πόλεμος).
Αντιμετώπισα "προσκλήσεις" σε μοναχικά σημεία για να μου εξηγήσουν συνδικαλιστές. Αντιμετώπισα προέδρους και στελέχη Δημόσιων Ταμείων που ενώ τους έδινα στοιχεία για την τεράστια απάτη στην επιχείρηση που συμμετείχαν τα Ταμεία που διοικούσαν, εκείνοι περί άλλων τύρβαζαν.
Αντιμετώπισα κόμματα μεγάλα και κομματίδια του 0,3% που επιχειρούσαν να μηδενίσουν όσα στοιχεία και γνώση απλόχερα μοίραζα στις Αρχές και στην Κοινωνία.
Αντιμετώπισα χαφιέδες και ρουφιάνους που επιχειρούσαν να με προσεταιρισθούν, μόνο και μόνο για να μάθουν τα διαχρονικά επόμενα μου βήματα.
Συναντήθηκα με δικηγόρους whistleblowers
που όταν ζήτησα τη συνδρομή τους, ούτε λίγο - ούτε πολύ, μου σύστησαν
να πάνω να προσεταιριστώ το τάδε κόμμα της Ελλάδας μας. Κόμμα που ήταν
και παραμένει το καθ΄ ύλην υπεύθυνο για την καταστροφή της Πατρίδας μας.
Έλαβα
γραπτές και προφορικές συγνώμες πολλών εκ των ανωτέρω που
δικαιολογήθηκαν με τα : δεν ήξερα - την δουλειά μου έκανα - μη
παρεξηγείς, το έκανα για να μη φανώ φίλος σου και κυνηγήσουν και εμένα -
ποτέ δεν ήθελα το κακό σου - μη μας κυνηγήσεις και άλλα πολλά.
Πρόσφατα αντιμετώπισα και 4 άτιμους και άνανδρους εγκληματίες που τις 2 ώρες που βάναυσα κτυπούσαν εμένα, βωμολοχώντας για τους νεκρούς γονείς μου, έχοντας την επίβλεψη της γυναίκας και της κόρης του ενός εξ αυτών, όπου μου έλεγαν ότι : είμαι πήξε - δείξε που κατήγγειλα την τράπεζα και που δεν έπαιρνα τις μίζες που μου πρόσφεραν και άλλα συναφή πολλά.
Σε αυτά τα βρώμικα χρόνια, γνώρισα συναναστράφηκα και πάλεψα μαζί με κόσμο που ατόφια, ανυστερόβουλα και ακέραια μου συμπαραστάθηκαν. Κόσμο συναγωνιστές που θεωρώ Αδέλφια μου. Κόσμο που αφανώς κυρίως, ήταν εκεί που έπρεπε, όταν έπρεπε, γι όσο έπρεπε.
Κόσμο που κάποιους απ' αυτούς δεν τους έχω δει
ποτέ μου κι όμως με τίμησαν ποικιλοτρόπως, με στήριξαν (πολλές φορές από το φτωχό τους υστέρημα), μου συμπαραστάθηκαν.
Είδα και κόσμο που όντως μεταμέλησε και μου ζήτησε ολόψυχα και ταπεινά συγνώμη για την αρχικά επιφυλακτική ή/και σχετικά επιθετική τους στάση απέναντί μου.
Σε
όλα αυτά τα χρόνια είδα φίλους αδελφικούς να χάνονται. Ιατρικά, άλλοι
από καρκίνο και άλλοι από καρδιαγγειακά επεισόδια. Στο σύνολό τους όμως,
να χάνονται από μαράζι για όσα συμβαίνουν.
Επειδή τίποτα δεν πάει χαμένο και χαμένος είναι ο αγώνας που δεν δώσαμε, θα είμαι πάντοτε στις επάλξεις, πάντοτε εκεί που πρέπει, πάντοτε εκεί που με χρειάζονται και που μπορώ να συμβάλω, έχοντας στο πλάι μου Θεό και Ανθρώπους, κρατώντας τις Αρχές, τις Αξίες και την Ηθική μου στο επίπεδο που πρέπει στο Ανθρώπινο γένος, μη ξεχνώντας ποτέ ότι είμαι Άνθρωπος με όρια και τρωτά. Όχι μεμπτά !
Μετά Τιμής, χωρίς ποτέ μου να έχω κομματικές παρωπίδες, χωρίς φόβο αλλά με πάθος για ότι παλεύω,
Γιώργος Θ. Κανελλάκης