Υποβάλω τα ταπεινά μου σέβη σε όλο τον κόσμο με πάθος στα πιστεύω μου

Κατά καιρούς -και όχι μόνο τα τελευταία χρόνια- έχω γίνει αποδέκτης χαρακτηρισμών όπως "είσαι μη διαχειρίσιμος", "είσαι ακραίος στις αντιδράσεις σου", "είσαι αναρχικός", "είσαι άθεος", "είσαι θρήσκος", "είσαι ακροαριστερός", "είσαι ακροδεξιός", "είσαι οργίλος", προσπαθώντας μόνιμα κάποιοι να με εντάξουν σε μια κατηγορία δυνάμει όσων ξέρουν ή/και τους βολεύει. Λογικό εν μέρει να χαρακτηρίζομαι και εγώ και πολλοί ακόμη δυνάμει των "γνωστών και βολικών" κατηγοριών ανθρώπινου χαρακτήρα, μα η αλήθεια είναι πως αυτοί οι χαρακτηρισμοί έρχονται σε περιόδους όπου ΟΦΕΙΛΩ έναντι της Κοινωνίας μια στάση. Μια θέση, όπου μεσοβέζικες καταστάσεις δε χωρούν.

Αυτά εν συντομία χωρίς να αναφέρω τα όσα πιθανόν θετικά να έχω "εισπράξει".

Κάνοντας όμως σκληρή και αυστηρή αυτοκριτική, θα επιλέξω κάτι που ένας καλός φίλος,  μου είχε πει προ πολλών
ετών. Το,"είσαι ατόφιος".
Ναι αυτό είμαι όσο και αν μερικοί μερικοί δεν θέλουν να ακούν, ένας τύπος ήρεμος, που μου αρέσει η ενασχόληση με τα κοινά και την φύση, που μ΄ αρέσει να ακούω μουσική και να κάνω-δημιουργώ κάτι, που μ΄ αρέσει η μεγάλη ταχύτητα με τις μοτοσυκλέτες χωρίς να θέτω και να εκθέτω σε κίνδυνο τρίτους, που έχω τα θρησκευτικά μου και πολιτικά μου "πιστεύω" και θεωρώ πως αυτά δεν είναι αντικείμενα προσηλυτισμού μα εσωτερικής ανάγκης έκφρασης αρχέγονων καταβολών, μα και ατόφιος που δεν ανέχομαι απειλές, εκβιασμούς, πιέσεις και κυρίως σαθρές καταστάσεις, όπου εκεί αντιδρώ με πάθος για να πάψουν αυτές οι καταστάσεις. Όχι για να τις εκμεταλλευτώ προς ίσιο όφελος, μα για να τις σταματήσω. Ίσως και για να τις αφανίσω.
Και ναι πιστεύω πως είμαι ότι είναι ο πολύς ο κόσμος, αδιακρίτως αν κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν πως είμαστε λίγοι αριθμητικά.

Έχω τα πολιτικά μου πιστεύω τα οποία ίσως να συνοψίζονται σε 5-10 λέξεις : δε σε ενοχλώ, δεν κλέβω, μη με ενοχλείς, μη κλέβεις, άλλως ... θα έχουμε πρόβλημα ..."
Σαφέστατα πιστεύω στην Δημοκρατία μα όχι σε ότι ονομάζουν μερικοί δημοκρατία και περιγράφεται μέσα από νόμους προστασίας υπουργών και στελεχών σε λαμογιές, δεν πιστεύω σε νόμους περί προστασίας προσωπικών δεδομένων που ως μόνο σκοπό έχουν να προστατέψουν αλητείες και λαμόγια, ... νόμους που έστησαν λαμόγια μόνο και μόνο για να μη έχεις το νόμιμο (;;;) δικαίωμα και έρεισμα να τους αποκαλύψεις και να τους οδηγήσεις εκεί που τους πρέπει.

Ναι σαφώς πιστεύω στην Δικαιοσύνη μας, μα σαφέστατα απαιτώ από τους Λειτουργούς της να είναι έντιμοι εφαρμοστές Της και όχι κρατούμενοι από μικροσκεπτικά προσωπικών φιλοδοξιών και φόβων καθώς, ειδικά αυτοί οι τελευταίοι οι Δικαστές, ΟΦΕΙΛΟΥΝ να είναι υπεράνω. 

Αυτά σε γενικές γραμμές τα γράφω έχοντας μερικές αγωνίες για το αύριο της Χώρας όπου δε κρύβω πως με σκιάζει λίγο η ρήση φίλου (και ίσως και η προσωπική μου διαπίστωση ορισμένες φορές) πως "δεν έχουμε παιδαγωγημένο λαό και άγεται και φέρεται άκριτα ως αγέλη.
Αυτά τα γράφω μπας και αποτελέσει το παρόν προτροπή σε νέους και σε γονείς να σκεφτούν τι πραγματικά αξίζει και κυρίως ΓΙΑ ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ αξίζει να ζεις και να πολεμάς για χάρη του, επιλέγοντας ο καθένας τις δικές του ρότες και ψάχνοντας τον "ντόκο" που θα δέσει κάβους.

Σήμερα τα χαράματα έβαλα ένα τραγουδάκι προσθέτοντας την ετικέτα "ερωτευμένος".  Κάποιοι φίλοι με ρώτησαν με προσωπικό μήνυμα "τι έγινε ρε συ ;" Η απάντηση μου είναι μία και μοναδική. Είμαι μόνιμα ερωτευμένος με την Χώρα μου και με τον κόσμο της. 

Με τον κόσμο αυτό που δεν γνωρίζει τι παρασκηνιακά βρωμερά παιχνίδια παίζονται ανηλεώς, με τον κόσμο αυτό που είχε κομμένα τα φτερά του επί σειρά ετών και δεν έβγαινε να φωνάξει να απαιτήσει και να φωνάξει "φύγετε".

Ερωτευμένος με ένα λαό καλόβολο και σε ύπνωση επί πολλές δεκαετίες, λόγω της ... παιδείας που του έδινε μια παρέα από λαμόγια, πράκτορες ξένων δυνάμεων και κλέφτες του κοινού ποινικού δικαίου, που, ως έσχατο σημείο αλαζονείας εμφάνισαν κάτι ... νόμους άδικους, παράνομους, αντισυνταγματικούς και τιποτένιους μόνο και μόνο για να διαιωνίσουν την μηδενικού περιεχομένου και αντικειμένου ύπαρξή τους.

Μπαίνοντας σε άλλη φάση (σε φάση που απαιτούν οι καιροί), την καλημέρα μου και την αγάπη μου σε όλους, προσθέτοντας ένα υπέροχο video με υποβλητική μουσική και απαράμιλλη ομορφιά όπου σε κάποιο σημείο του ένας ναός αναδύεται μέσα από το χάσιμο του δίνοντας ελπίδα και ομορφιά και ενώνοντας δύο πολιτισμούς. Του λευκού και του μελαμψού πολιτισμού όπου οι ακρότητες θρησκειών (Χριστιανισμού & Μουσουλμανισμού) δε χωρούν για να χαλάσουν το "ζω και απολαμβάνω την καθημερινότητά μου, τη ζωή μου". Δύο πολιτισμών που οι "βαλτοί" ακραίοι, ένθεν κακείθεν δημιουργούν πεδίο έντασης και θανάτων προς όφελος δυναστών.

Υ.γ. δεν είναι όλα όπως όπως δείχνουν και οι συνασπίσεις για την επόμενη μέρα θέλουν το κοινωνικό τους όργωμα πιο πριν, έτσι ώστε να έλθει η επόμενη μέρα που θα είναι ...
Ποια άραγε ;

Σημείωση 1) Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκαιο (Τάσος Λειβαδίτης)
2) Μιθριδατισμός αποκαλείται η πρακτική της αυτοπροστασίας από τη δράση ενός δηλητηρίου μέσω της σταδιακής αυτοχορήγησης σε μη θανατηφόρες δόσεις. (Ο όρος χρησιμοποιείται και μεταφορικά για να περιγράψει τη σταδιακή εξοικείωση και αποδοχή πραγμάτων που προηγουμένως θεωρούνταν ιδιαίτερα επικίνδυνα).


Θα επανέλθω πέραν της φιλοσοφικής κατάθεσης με πιο πρακτικές αναφορές.