Ξεκίνησα να εργάζομαι στα 17 1/2 μου χρόνια, το Φλεβάρη του 1982, λέγοντας στον επιχειρηματία : "μη μου βάζεις ένσημα και δίνε μου τα χρήματα" την ίδια ώρα που εκείνος μου απαντούσε : "δεν ξέρεις τι λες. Μπροστά σου θα το βρεις αν χάσεις τα ένσημα σου". Τελικά είχα δίκιο. Τα χρήματα όλων μας, στα ταμεία, τα έφαγαν λαμόγια !
Πέρασαν χρόνια από τότε πολλά, όπου ενδιάμεσα αρνήθηκα ένα σωρό μίζες, ως προϊστάμενος αποθήκης, ως βοηθός λογιστή, ως ηλεκτρολόγος, ως τραπεζοϋπάλληλος.
Μίζες που στην απλούστερη των περιπτώσεων ήταν : "σε κάθε αγορά αυτών εδώ, θα έχεις 100 δραχμές δικές σου, ανά τεμάχιο" μέχρι και μίζες της μορφής : "βάλε μια υπογραφή ρε μαλάκα και θα έχεις 500 μέτρα από τα 8 στρέμματα δικά σου" ή ακόμη και "πάρε προκαταβολικά 20