Η "συμπτωματική" επίθεσης τριών ... εγνωσμένης αξίας ατόμων του μορφώματος της βαθιάς Χρυσής Αυγής, στον Κουκάκη, ένα μόνο δείχνει. Τρόμο σε εκείνους που συνεχίζουν τις αλητείες.
Αλητείες που θα έπρεπε να έχουν σταματήσει όταν τους χάρισαν ένα μαγαζάκι.
Θα το κλείστε στο τέλος το άμωμο μπουρδέλο σας, μιας και καθημερινά αποδεικνύετε ότι χωρίς τσατσάδες και νταβατζήδες, δεν μπορείτε.
Θα με θυμηθείτε !
Κυρίες και κύριοι. Ω, πόσο ευγενικοί, πόσο επίσημοι, πόσο... πολιτισμένοι είσαστε. Δεν είναι αστείο το πώς ντύνουμε τα πράγματα για να τα κάνουμε να φαίνονται πιο όμορφα από ό,τι είναι στην πραγματικότητα; Αλλά δεν είμαστε εδώ για όμορφα λόγια σήμερα, έτσι δεν είναι; Όχι, όχι, όχι. Είμαστε εδώ για την αλήθεια. Την ψυχρή, σκληρή, άσχημη αλήθεια που κανείς δεν θέλει να παραδεχτεί. Επιτρέψτε μου λοιπόν να αφήσω τις ατάκες, να ξεπεράσω τα χνούδια και να μπω κατευθείαν στην ουσία του θέματος. Μην συγχωρείτε. Όχι !
Μην ξεχνάτε. Μην συγχωρείτε. Μην ξεχνάτε. Αυτό είναι. Αυτό είναι το μήνυμα. Ωραίο, απλό, καθαρό σαν ένα καλό αστείο. Βλέπετε, η συγχώρεση είναι υπερεκτιμημένη. Ω, θα σας πουν το αντίθετο, έτσι δεν είναι; Όλος ο κόσμος θα κηρύττει για τις αρετές της συγχώρεσης. Άφησέ με, θα πουν. Προχώρα, γίνε ο μεγαλύτερος άνθρωπος. Αλλά γιατί; Αυτόν; Γιατί να συγχωρήσεις κάποιον που σε διέλυσε; Γιατί να το αφήσεις να περάσει μόνο και μόνο επειδή το είπε;
Επειδή νιώθουν άβολα με το χάος, με τα συντρίμμια που άφησαν πίσω τους. Όχι, όχι, όχι, φίλοι μου. Αυτό είναι το παιχνίδι τους. Αυτό είναι το μικρό τους κόλπο. Το ταχυδακτυλουργικό τους ταλέντο. Θέλουν να τους συγχωρήσεις για να ξεχάσουν τι σου έκαναν. Και αυτό είναι το πραγματικό αστείο, έτσι δεν είναι; Βλέπεις τη συγχώρεση; Δεν είναι για σένα. Ωχ όχι, δεν ήταν ποτέ. Η συγχώρεση είναι για αυτούς.
Είναι η διέξοδός τους, η κάρτα τους για να βγουν από τη φυλακή, η καθαρή τους ιστορία. Είναι ένα κουμπί επαναφοράς για να μπορούν να κοιμούνται το βράδυ, να συνεχίσουν τη ζωή τους, να προσποιούνται ότι είναι καλοί άνθρωποι. Ότι δεν σε έσπασαν, δεν διέλυσαν την εμπιστοσύνη σου, δεν σε άφησαν σε κομμάτια. Αλλά γιατί να τους το δώσεις αυτό; Γιατί να παίξεις μαζί τους στη μικρή τους ιστορία λύτρωσης;
Δεν αξίζουν τη συγχώρεση σου. Δεν αξίζουν την ησυχία σου. Αξίζουν να κάθονται στο χάος που δημιούργησαν, να πνίγονται στην ενοχή, να πνίγονται από το βάρος των πράξεών τους. Επειδή το έκαναν. Σου το έκαναν, έτσι δεν είναι; Αυτοί προκάλεσαν τον πόνο, αυτοί έκαναν τη ζημιά, και τώρα, τώρα θέλουν να κάνουν σαν να μην συνέβη ποτέ. Θέλουν να τους αφήσεις ελεύθερους, να καθαρίσεις την ιστορία, ώστε να μπορέσουν να συνεχίσουν και να το κάνουν ξανά από την αρχή.
Αλλά δεν παίζουμε αυτό το παιχνίδι, έτσι δεν είναι; Όχι, όχι πια. Βλέπεις, η αλήθεια είναι ότι όταν τους συγχωρείς, τους αφήνεις να κερδίσουν. Τους δίνεις ακριβώς αυτό που θέλουν - μια διέξοδο. Μια ευκαιρία να προχωρήσουν. Να ξεχάσουν το παρελθόν, να ξαναγράψουν την ιστορία. Και εν τω μεταξύ, εσύ; Είσαι κολλημένος με τις πληγές. Μένεις με τους εφιάλτες, τις αναμνήσεις που σε στοιχειώνουν, τον πόνο που δεν φεύγει ποτέ εντελώς. Τον κουβαλάς μαζί σου, κάθε μέρα, ενώ φεύγουν ελεύθεροι και σώοι.
Γιατί λοιπόν να συγχωρήσεις; Γιατί να τους δώσεις αυτό το δώρο; Γιατί να τους δώσεις κάτι; Γιατί αυτό είναι ένα δώρο. Η συγχώρεση είναι ένα δώρο και δεν την αξίζουν όλοι. Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν την αξίζουν. Ω, θα σου πουν ότι η συγχώρεση είναι για σένα, ότι πρόκειται για θεραπεία, για εύρεση γαλήνης. Αλλά αυτό είναι απλώς ένα ακόμη ψέμα, ένα ακόμη κόλπο για να σε κάνουν να κάνεις αυτό που θέλουν.
Θέλουν να πιστέψεις ότι αν συγχωρήσεις, συγχωρείς, θα νιώσεις καλύτερα, ότι το βάρος θα φύγει, ότι θα ελευθερωθείς. Αλλά επιτρέψτε μου να σε ρωτήσω το εξής: φεύγει ποτέ πραγματικά; Εξαφανίζεται ο πόνος μόνο και μόνο επειδή είπες «Σε συγχωρώ»; Σταματάει ο πόνος μόνο και μόνο επειδή αποφάσισες να είσαι ο μεγαλύτερος άνθρωπος; Όχι, δεν σταματάει. Δεν σταματάει ποτέ. Ο πόνος είναι ακόμα εκεί, παραμονεύει κάτω από την επιφάνεια, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή να σου υπενθυμίσει ότι δεν έφυγε ποτέ πραγματικά.
Επειδή ο πόνος, δεν τον νοιάζει η συγχώρεση. Δεν τον νοιάζει να προχωρήσει. Ο πόνος παραμένει, μένει, γίνεται μέρος σου. Και αυτό δεν είναι κάτι που μπορείς απλώς να ευχηθείς να εξαφανιστεί με λίγα όμορφα λόγια. Γιατί λοιπόν να προσποιείσαι; Γιατί να λες ψέματα στον εαυτό σου; Γιατί να παίζεις το παιχνίδι τους; Μην συγχωρείς. Μην ξεχνάς. Θυμήσου τι σου έκαναν.
Θυμήσου κάθε ψέμα, κάθε προδοσία, κάθε προδοσία, κάθε φορά που σε έκαναν να νιώθεις μικρός, ασήμαντος, άχρηστος. Θυμήσου τον πόνο, τον θυμό, τον πόνο. Άφησέ το να καεί. Άφησέ το να καεί. Άφησέ το να σε τροφοδοτήσει. Γιατί αυτή είναι η πραγματική δύναμη, έτσι δεν είναι; Η δύναμη να θυμάσαι. Η δύναμη να μην ξεχνάς ποτέ. Βλέπεις, όταν κρατάς αυτόν τον πόνο, όταν αρνείσαι να συγχωρήσεις, δεν είσαι αδύναμος. Ωχ όχι, δεν είσαι αιχμάλωτος του θυμού σου. Έχεις τον έλεγχο.
Κρατάς τη δύναμή σου, τη δύναμή σου, τη φωτιά σου. Γιατί αυτό θέλουν να σου πάρουν, έτσι δεν είναι; Θέλουν να σου πάρουν τη δύναμή σου, την ικανότητά σου να νιώθεις, το δικαίωμά σου να είσαι θυμωμένος. Θέλουν να την καταπιέσεις, να την σπρώξεις κάτω, να προσποιηθείς ότι δεν έχει σημασία. Αλλά έχει σημασία. Όλα έχουν σημασία. Και τη στιγμή που τους συγχωρείς,
Τη στιγμή που ξεχνάς τι σου έκαναν, τους παραδίδεις τη δύναμή σου σε ένα ασημένιο πιάτο. Τους δίνεις τον έλεγχο της αφήγησής σου, της ιστορίας σου, της ζωής σου. Τους αφήνεις να ξαναγράψουν το παρελθόν για να ταιριάξουν με τις ανάγκες τους, για να ηρεμήσουν τη συνείδησή τους, για να νιώσουν καλύτερα. Αλλά εσύ τι γίνεται; Τι κερδίζεις από αυτό; Τι κερδίζεις αφήνοντάς τους ελεύθερους; Τίποτα. Απολύτως τίποτα.
Το μόνο που παίρνεις είναι το βάρος των αμαρτιών τους. Το μόνο που παίρνεις είναι το βάρος να προσποιείσαι ότι όλα είναι εντάξει, ενώ ξέρεις πολύ καλά ότι δεν είναι. Γι' αυτό μην συγχωρείς. Μην ξεχνάς. Κράτα τον πόνο σου, τον θυμό σου, τη φωτιά σου. Χρησιμοποίησε το. Άφησέ το να σου υπενθυμίζει ποιος είσαι, τι έχεις περάσει, τι έχεις επιβιώσει.
Άφησέ το να σου υπενθυμίζει ότι είσαι πιο δυνατός από ό,τι σου έδωσαν ποτέ την αναγνώριση. Ότι είσαι ακόμα όρθιος, ακόμα και μετά από όλα όσα σε έβαλαν να περάσεις. Και άσε τους να στριφογυρίζουν. Άφησέ τους να ζήσουν με την ενοχή, την ντροπή, τη γνώση ότι δεν μπορούν ποτέ να αναιρέσουν αυτό που έκαναν. Άφησέ τους να πνιγούν με τις συνέπειες των πράξεών τους, γιατί αυτό τους αξίζει. Αυτό έχουν κερδίσει. Βλέπεις, θα σου πουν ότι η συγχώρεση έχει να κάνει με το κλείσιμο, με την επούλωση, με το να προχωράς παρακάτω.
Αλλά αυτό είναι απλώς ένα ακόμη κόλπο, ένα ακόμη ψέμα. Δεν υπάρχει κλείσιμο. Δεν υπάρχει επούλωση. Υπάρχει απλώς επιβίωση. Υπάρχει απλώς το να σηκώνεσαι κάθε μέρα, να κουβαλάς το βάρος του παρελθόντος και να αρνείσαι να το αφήσεις να σε συντρίψει. Επειδή είσαι πιο δυνατός από αυτό, έτσι δεν είναι; Είσαι πιο δυνατός από όσο νόμιζαν ποτέ ότι θα ήσουν. Και αυτό είναι το πραγματικό αστείο, έτσι δεν είναι; Νόμιζαν ότι μπορούσαν να σε συντρίψουν. Νόμιζαν ότι μπορούσαν να σε καταστρέψουν. Ότι δεν θα ανακάμψεις ποτέ, δεν θα ξανασηκωθείς ποτέ.
Αλλά να 'σαι εδώ, ακόμα όρθιος, ακόμα παλεύεις. Και αυτοί, αυτοί είναι που είναι τώρα συντετριμμένοι. Αυτοί είναι που στοιχειώνονται από αυτό που έκαναν. Αυτοί είναι που δεν μπορούν να κοιμηθούν το βράδυ, που καταναλώνονται από την ενοχή, τη λύπη, την ντροπή. Και έτσι πρέπει να είναι. Γιατί δεν τους χρωστάς τίποτα. Ούτε τη συγχώρεσή σου, ούτε την ηρεμία σου, ούτε την κατανόησή σου. Δεν τους χρωστάς τίποτα. Οπότε μην συγχωρείς.
Μην ξεχνάς. Άφησέ τους να ζήσουν με τις συνέπειες των πράξεών τους. Άφησέ τους να υποφέρουν, όπως ακριβώς υποφέρεις κι εσύ. Άφησέ τους να νιώσουν τον πόνο, τη λύπη, την ενοχή. Γιατί αυτό τους αξίζει. Και εσύ; Σου αξίζει κάτι καλύτερο. Σου αξίζει να είσαι ελεύθερος από αυτούς. Ελεύθερος από τα ψέματά τους, τη χειραγώγηση, τον έλεγχό τους. Αλλά δεν χρειάζεται να τους συγχωρήσεις για να είσαι ελεύθερος. Δεν χρειάζεται να τους αφήσεις για να προχωρήσεις. Απλώς πρέπει να θυμάσαι. Να θυμάσαι τι έκαναν.
Θυμήσου ποιοι είναι. Θυμήσου ότι δεν αξίζουν τη συγχώρεσή σου, την καλοσύνη σου, την κατανόησή σου. Γιατί συγχώρεση; Αυτός είναι απλώς ένας άλλος τρόπος για να σε ελέγχουν. Για να σε κρατήσουν υπό τον έλεγχό τους. Για να βεβαιωθούν ότι δεν θα ξεπεράσεις ποτέ, δεν θα ξεφύγεις ποτέ από την αφήγηση που έχουν γράψει για σένα. Αλλά είσαι πιο έξυπνος από αυτό, έτσι δεν είναι; Βλέπεις μέσα από τα ψέματα, μέσα από τη χειραγώγηση, μέσα από τα κόλπα. Ξέρεις την αλήθεια. Η αλήθεια είναι ότι δεν χρειάζεται να συγχωρήσεις για να γιατρευτείς.
Δεν χρειάζεται να ξεχάσεις να προχωρήσεις. Απλώς πρέπει να πάρεις πίσω τη δύναμή σου. Και αυτό ξεκινά με την άρνηση να τους δώσεις αυτό που θέλουν. Αρνούμενος να τους αφήσεις να ξεφύγουν. Αρνούμενος να τους αφήσεις να ξαναγράψουν το παρελθόν. Επειδή δεν το αξίζουν. Δεν το άξιζαν ποτέ. Δεν αξίζουν τη συγχώρεσή σου, την ειρήνη σου, την καλοσύνη σου. Δεν αξίζουν το προνόμιο να απαλλαγούν από τις αμαρτίες τους. Αυτό που τους αξίζει είναι να ζήσουν με τις συνέπειες.
Άφησέ τους λοιπόν. Άφησέ τους να ζήσουν με την ενοχή, την ντροπή, τη γνώση ότι δεν μπορούν ποτέ να αναιρέσουν αυτό που έκαναν. Άφησέ τους να υποφέρουν, όπως ακριβώς υπέφερες κι εσύ. Γιατί η συγχώρεση; Δεν είναι ένα δώρο που τους χρωστάς. Είναι ένα όπλο που θέλουν να χρησιμοποιήσουν εναντίον σου. Αλλά εσύ; Δεν το παραδέχεσαι. Όχι πια. Οπότε μην συγχωρείς. Μην ξεχνάς. Θυμήσου ποιος είσαι και θυμήσου ότι δεν θα έχουν ποτέ ξανά εξουσία πάνω σου.
--------------------------------------------
(Το ξεκαθάρισμα της βρωμιάς) δεν έχει συμβεί ακόμα - it hasn't happened yet
(Διότι όσο και να μη σας αρέσει) εγώ ξέρω - Maintenant je sais
(μιας και στη ζωή) δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάς - N'oubliez Jamais
Έτσι ! Για να μην έχετε αμφιβολίες και για να μη σας μπαίνουν ιδέες συγχώρεσης και λησμονιάς.
Αρκετό διάστημα μας είπατε μαλάκες και χαζούς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου