Το εθιμοτυπικό κανάκεμα ενός αλήτη

 Δεν άντεξα με τους τόνους από καλά λόγια που άκριτα και εθιμοτυπικά ξεστόμισαν αρκετοί για έναν αλητάμπουρα που σε συνεργία με τον ομόβαθμό του και κατόπιν εντολής ενός άλλου αλητάμπουρα υποδιευθυντή, μου έκλεβαν από τα τούβλα χρήματα που είχα μετρήσει και την καταμετριτική μηχανή και στο χέρι. 

Πράξη που οι αληταράδες έκαναν και την ημέρα που έφυγα εσπευσμένα από  την τράπεζα, όταν έμαθα ότι η μητέρα μου χειρουργείται για καρκίνο. 

 

Ενός αλητάμπουρα που άλλες φορές, για "πλουραλισμό", δεν μου έκλεβε από τα τούβλα χρήματα, αλλά, μέσα σε τούβλο με 10χίλιαρα, έβαζε χιλιάρικα, αφού έβγαζαν ισάριθμα χαρτονομίσματα των 10.000 Δρχ. 

 

Ενός αλητάμπουρα που "δεν είχε αντιληφθεί" η κόλαση τοκογλυφίας που γινόταν στο τμήμα του. 

Ενός αληταρά που -μετά το ξέσπασμα του σκανδάλου- όταν τον σούταραν σε άλλο μαγαζί, αφού γαμωσταύρισε εργαζόμενο Ταμία, ο Διευθυντής του εκεί καταστήματος τον βούτηξε από τα πέτα και τον κόλλησε επάνω στις τζαμαρίες της τράπεζας ενημερώνοντας τον ότι, άλλη φορά αν επαναλαμβάνονταν, δεν θα τον έπαιρνε κανείς από τα χέρια του. 

 

Άρα κόψτε τις μαλακίες, τα άκριτα καλά λόγια και τα συχώρια διότι στο τέλος -έτσι που πάτε- θα πείτε : ο Θεός να συγχωράει και τον χίτλερ..." 

 

Από εμένα λοιπόν και από πολλούς ακόμη, επειδή δεν ξεχνάμε και δεν συγχωράμε κανένα χαμίνι, ένα : άει στον διάβολο και ακόμη μακρύτερα, άθλιο υποκείμενο. 

 

Υπόμνημα : Καψάσκης : παιδί μου, η Τραπεζική είναι πιο εύκολη και από την μοδιστρική, αρκεί να είσαι τίμιος, ακέραιος, να έχεις θάρρος και εμπορικό μυαλό 

 

Γ.Θ.Κ. 

 

Συνεχίζεται