Η μίζα (5) ή κτίσε πλάτες για μετά

Είχα καθίσει σε σε ένα cafe προχθές στο Μοναστηράκι και διπλανό μου τραπεζάκι συζητούσαν 2 κοστουμάτοι και χωρίς να το θέλω άκουγα όσα έλεγαν. Ο ένας ήταν τραπεζικός, σε τράπεζα μιας μπανανοχώρας -όπως την έλεγε-, και περίγραφε στο φίλο του το πόσο πιέστηκε για να υπογράψει δάνειο δυσανάλογα μεγάλο σε αντρόγυνο πελατών του που το επάγγελμά τους ήταν δικαστές.

-Μα τα εισοδήματά τους, αρκούν μόνο για ένα ποσό που μετά βίας καλύπτει το 50% του στεγαστικού που θέλουν. Βία το 60%.

-Προσπάθησε το ρε παιδί μου (του είπε τηλεφωνικά ο προϊστάμενός του). Άλλωστε πρέπει να προστεθούν στα αναμενόμενα εισοδήματά τους και τα ποσά που θα πάρουν οι δικαστές αναδρομικά και τρενάρει την καταβολή τους η χώρα τους.

-Και αν δεν τα πάρουν ; Πως θα πληρώνουν ;
-Υπόγραψε το ρε παιδί μου. Θα χρειαστούν σύντομα (ήταν η απάντηση). Πρέπει να έχουμε και πλάτες για όποτε χρειαστούν, συμπλήρωσε. Άλλωστε και οι "στόχοι" σου αυτόν τον μήνα έχουν μείνει πίσω ...

Θα μου πεις τώρα όμως το αυτονόητο, : που εμπίπτει και που κολλάει ο τίτλος "μίζα" στην ανάρτηση ;

Η απάντηση φίλε μου είναι πως κολλάει στην "άλλη" πλευρά, καθώς, δικαστής που "θα χρειαστεί" μπορεί να υπογράψει και να βγάλει όοοοοποια απόφαση του ζητηθεί μιας και η (μια) από τις αδυναμίες του, τον καθιστούν ευάλωτο. Τουλάχιστον ...

Αυτά, ευτυχώς, σε κάτι χώρες που κατοικούν πρωτόγονοι και μη ενήμεροι ιδιώτες, που δεν υπάρχουν Πολίτες και δεν υπάρχουν αντικρουόμενα συμφέροντα και κώδικες δεοντολογίας.

Υ.γ. στο τέλος της συζήτησής τους είπε ο πρώτος στον δεύτερο πως ο δικαστής πλέον το έχει ρίξει στο "χόρτο" σε κοινή θέα και αυτό δεν είναι η αρχή μιας και, όλα άρχισαν για τον δικαστή με την αγορά ενός χρυσού Rolex. Σίγουρα όμως είναι το τέλος του Δικαίου και της Ευνομίας γι αυτή την χώρα.