Παγκοσμιοποίηση και αντίλογος

Αυτές οι ιστορίες, οι παρελκυστικές τακτικές, οι αναβολές και οι μεταβολές, δεν θα έχουν καλό τέλος. 

Δε μιλώ για εμφυλίους και συναφείς βλακείες που εκπορεύονται από τους φρενοβλαβείς των εδώ κομμάτων. 

Δε μιλώ για αψιμαχίες τοπικού ενδιαφέροντος, ούτε καν των παρά την Μεσόγειο θάλασσα παροικούντων.
Μιλώ για κάτι μεγαλύτερο, σκληρότερο όλων και χειρότερο των πάντων. 

Γενικό, ανηλεές, μα και οριστικό όπου τα απομεινάρια θα κτίσουν κάτι νέο, πέρα από "μπάμιες" και "αγγελικές" κατ΄ όνομα κτηνώδεις υποστάσεις που υφίστανται μόνο ως αχυράνθρωποι υπανθρώπων.

Μιλώ για κάτι που σχεδιαζόταν χρόνια και ζούμε την πραγμάτωσή του. 

Την παγκοσμιοποίηση η οποία όμως θα έχει και τον αντίλογο που της πρέπει από τις μάζες. Και αυτός θα φανεί σύντομα, αν και ήδη είναι εμφανής σε διάφορες γωνιές της μάνας Γης. 

Και ο αντίλογος αυτός δεν θα εμπεριέχει ουδόλως φόβο και αγωνία, παρά μόνο στυγνή και καθάρια επιθυμία για ξεκαθάρισμα πολυετών λογαριασμών. Ο αντίλογος του λόγου (τους) θα είναι σκληρός.