Η απόφαση του ΝΑΤΟ να στείλει τη 2η μόνιμη ναυτική δύναμη του σε διαρκή περιπολία στο Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο αποτελεί μια αστεία προσέγγιση της πραγματικότητας που βιώνουμε ως προσφυγικό κύμα καθώς από κοινού με την κατάπτυστη συμφωνία της ΕΕ με την Τουρκία, εμπαίζει τους εμπλεκομένους εις βάρος των αδυνάτων, χωρών και πολιτών. 
Η προαναφερθείσα ναυτική δύναμη ήρθε να αγκυροβολήσει στα εθνικά χωρικά μας ύδατα ως προστάτιδα δύναμη μιας χώρας με περιορισμένη έως ανύπαρκτη εθνική κυριαρχία. Με το σουλάτσο των πολεμικών πλοίων επιτηρείται το λαθρεμπόριο των ψυχών που λαμβάνει χώρα τα τελευταία χρόνια ως αποτέλεσμα της διάλυσης κρατών κατά τα συμφέροντα των επικυρίαρχων.
Ούτε καταγράφονται οι κινήσεις των λαθρεμπόρων, ούτε μπλοκάρονται πλοιάρια και βάρκες ούτε
επαναπροωθούνται στα τουρκικά παράλια. Άραγε είναι τέτοια η αβλεψία των υπευθύνων ή μήπως το όλο σκηνικό είναι ένα προπέτασμα καπνού για να συγκαλυφθούν τα πραγματικά αίτια της καθόδου των ΄συμμάχων΄?
Επειδή το θέατρο επιχειρήσεων είναι πολύ μεγάλο ως Μέση Ανατολή, (εκεί ανήκει η χώρα μας στο σχεδιασμό της Αμερικάνικης Εξωτερικής Πολιτικής από την ένταξη μας στο ΝΑΤΟ μαζί με τη Τουρκία το 1963 και όχι στα Βαλκάνια όπως λανθασμένα πιστεύουμε) τώρα που ο πόλεμος στη Συρία μετεξελίσσεται σε ένα προοίμιο μιας ευρύτερης σύρραξης ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ σε μια προσπάθεια εκφοβισμού και άρνησης θαλάσσιας περιοχής, προσπαθεί να αποκτήσει τη πρωτοβουλία των κινήσεων σε ένα παιχνίδι περισσότερο εντυπώσεων παρά ουσίας.
Με τη κίνηση ματ της Ρωσίας, ο στραγγαλισμός της Συρίας αποφεύχθηκε. Σίγουρα το μέλλον της Συρίας δεν πρόκειται να είναι όπως το παρελθόν της, αλλά σε μεγάλο βαθμό οι κοινότητες θα καταλήξουν σε ένα κοινά αποδεκτό καθεστώς το οποίο θα σέβεται τα δικαιώματα των άλλων και θα υπάρχει μια διευρυμένη αυτονομία καταρχάς.
Έχοντας δημιουργήσει λοιπόν πέρα από ναυτική βάση και αεροπορική και προσωρινά τουλάχιστον και στρατιωτική, με πλήρη ανάπτυξη συστημάτων αλλά και στρατιωτικών συμβούλων, η εγκατάσταση φαίνεται να είναι μόνιμη και με προοπτικές περαιτέρω ανάπτυξης και ελέγχου συνολικά της ευρύτερης περιοχής. Αλλαγές συνόρων χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Ρωσίας στη περιοχή, αποκλείεται να συμβούν.
Σε αυτό το γαϊτανάκι των εξελίξεων, το ΝΑΤΟ διαισθάνεται ότι επί της ουσίας, έχει χάσει το στρατηγικό πλεονέκτημα που διέθετε τα τελευταία χρόνια και με σπασμωδικές κινήσεις προσπαθεί να κάνει αισθητή τη παρουσία του χωρίς να μπορεί να μπλοκάρει τον βασικό του αντίπαλο. Όλα γυρίζουν σιγά σιγά εναντίον του χωρίς αυτό να είναι κάτι που τρομάζει τις ΗΠΑ, παραλύει όμως τις χώρες που νόμιζαν ότι απέκτησαν προστασία εις το διηνεκές.
Σε αυτό το σπιράλ θανάτου, τον χορό σέρνει πρώτη η Τουρκία του σουλτάνου Αχμέτ Νταβούτογλου και του τρισμέγιστου και πολυχρονεμένου Χαλίφη Ερντογάν. Δεν είναι καθόλου παράξενο ότι η μεγαλοαστική τάξη στη Τουρκία έχει ήδη φτιάξει τις βάσεις στο εξωτερικό σε περίπτωση που όπως όλα δείχνουν, οι συμπατριώτες τους έχουν τη τύχη των λαών που σφαγιάστηκαν για να ενοποιηθεί μια χώρα απομεινάρι μιας αυτοκρατορίας.
Αν προσθέσουμε και όλους τους μισθοφόρους που στρατολογούν οι Σαουδάραβες με τους Καταριανούς, τότε είναι απολύτως σίγουρο ότι θα έχουμε κολοσσιαίες συγκρούσεις που όμοιες τους δεν θα έχουν υπάρξει από την εποχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, με μια μικρή προσθήκη βέβαια, τα πυρηνικά όπλα, τακτικά και στρατηγικά.
Είναι λοιπόν προφανές ότι οδεύουμε σε ανακατατάξεις πρωτόγνωρες για τα δεδομένα μας και σίγουρα δεν πρόκειται να βγούμε αλώβητοι από αυτή τη μεγαλειώδη σύγκρουση. Το ζητούμενο είναι αν θα μπορέσουμε να διατηρήσουμε το κράτος μας όπως το έχουμε γνωρίσει τα τελευταία 75 χρόνια και αν θα υπάρξει η παραμικρή περίπτωση αναγέννησης της πατρίδας μας μέσα από τα αποκαΐδια της, στα οποία ήδη ζούμε.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι τόσο το ηθικό των πολιτών όσο και του στρατεύματος είναι βαριά τραυματισμένο και θα χρειαστεί ένας άνευ προηγουμένου αγώνας επανασυσπείρωσης ώστε να σταθεί στα πόδια της αυτή η χώρα, σπάζοντας τις αλυσίδες που την προσδένουν σε οργανισμούς που την απομυζούν και την νεκρώνουν, μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα.
Και μιας και το μέλλον μας διαγράφεται δυσοίωνο με όσα διαδραματίζονται γύρω μας, ελπίζουμε ότι έστω και τη τελευταία στιγμή θα υπάρξει ένας καθαρτήριος άνεμος αλλαγής που θα ξεριζώσει τη σάπια καθεστηκυία τάξη και θα λυτρώσει το έθνος μας από το σύνολο αυτών που το επιβουλεύονται.
Ήδη ως λαός δίνουμε το καλύτερο παράδειγμα παγκοσμίως και όχι μέσω αυτού του ξεπουλημένου κράτους, για το ποια πρέπει να είναι η αντιμετώπιση όσων ξεριζώθηκαν από τις εστίες τους και πορεύονται χωρίς στο ήλιο μοίρα. Διότι μόνο έτσι μπορούμε να διαλαλούμε παντού ότι δεν είμαστε ούτε Ευρωπαίοι, ούτε Ασιάτες ούτε Αμερικάνοι, ούτε Αφρικανοί ούτε τίποτα άλλο γεωγραφικά διαχωριστικό.
Διατρανώνουμε την Ανθρωπιά μας και αναπτύσσουμε ξανά τον πολιτισμό στα μέρη όπου μεγαλούργησε και άφησε αιώνιες παρακαταθήκες ούτως ώστε από παγκοσμίως λοιδορούμενοι για την ασέλγεια άλλων επάνω μας, να καταξιωθούμε μέσα στο συλλογικό υποσυνείδητο της Ανθρωπότητας ως αείποτε κοινωνοί και αλληλέγγυοι. Αυτό είναι και το μοναδικό μας χρέος. Να μετουσιώσουμε το γίγνεσθαι μας σε μια σθεναρή φιλοκαλία προς όφελος του παντός.
(*) Γιάννης Φιλίππου, Ηλεκτρον. Μηχανικός,
Ειδικός επί των Διεθνών Εξοπλισμών και θεμάτων Άμυνας & Γεωπολιτικής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου