Η κεκαλυμμένη πορνεία, ο κοινωνικός ευνουχισμός και η τελική διάρρηξη του κοινωνικού ιστού

Πάνε χρόνια πλέον που η Ελληνική κοινωνία μπήκε σε μια ατραπό που διερωτώμαι πλέον αν υπάρχει επιστροφή. Επιστροφή που θα επέλθει μέσα από αναμνήσεις, θύμισες και παιδεία. Επιστροφή που πλέον δείχνει αδύνατο να επέλθει χωρίς να συμβεί κάποιο ολιστικό κακό στον Τόπο. Πιο πολύ θα σταθώ στην "κεκαλυμμένη" πορνεία των γυναικών μιας και ... ξεχνούν πως από εκείνες διατηρείται ένα σπιτικό και όχι από τους άντρες.

Πάνε χρόνια από τότε που θεωρήθηκε "μαγκιά" το να έχεις την γυναίκα σου και 2-3 γκόμενες.  Πάει καιρός από τότε που η πορνεία των γυναικών μετατράπηκε, από αυτή του πεζοδρομίου σε μιας άλλης μορφής όπου, κρυφοκοιτάζουν μια (δήθεν) ξεχασμένη απόδειξη (extre) λογαριασμού σε μια σακούλα super market ενός "ματσό" και που προσδοκούν να τον πάρουν από εκεί που είναι για να καρπωθούν τα όσα εμπεριέχει ο λογαριασμός του. Πάει καιρός από τότε που γυναίκες τρέχουν σε χαρτορίχτρες και σε βουνά για να "δέσουν" το θύμα τους, σύμφωνα με τις ... επιταγές την κυρίας ... Κούλας που έριξε τον καφέ ή τα χαρτιά.

Μα, γιατί όλα αυτά ; Μήπως για το αρχέγονο : σ αγαπώ, σε θέλω, μου λείπεις, σε πεθύμησα ; Όχι. Για το ... νεοφερμένο : "θέλω τον λογαριασμό σου και τον θέλω τώρα, μιας και δεν

καταλαβαίνω γιατί να τα έχουν όλα στα πόδια τους, τα ξέκωλα, οι τρελές, οι κακές και όχι εγώ". Από τότε -ίσως- που το πιο εύκολο πράγμα για να βρεις είναι το πήδημα και όχι το κυνήγι, το φλερτ, η αίσθηση και κατόπιν τα αισθήματα. Ένα "πήδημα" που μετατράπηκε σε "πήδημα" ενός Λαού από αλλότριες δυνάμεις, το οποίο με την σειρά του κρύβεται πίσω από μια ρήση. Εκείνη του : όλα γίνονται για το χρήμα ηλίθιε ρομαντικέ. Δε το έχεις μάθε ακόμη ; Που ζεις ; Που γεννήθηκες ;

Πόσος καιρός όμως πάει αυτό το ... παραμύθι ; Μήπως από τότε που τα μνημόνια, οι παλιανθρωπιές και τα διεθνή -και μη- τέρατα πάτησαν το πόδι τους στην Χώρα μας ; Δηλαδή, πάει 5-6-7 χρόνια αυτό το ... κορδόνι ;

Όχι. Πάει δεκαετίες. Από τότε που οι γκαρσονιέρες πρωθυπουργών, θεωρούνταν "μαγκιά" και από τότε που η προφανής προαγωγή σήμαινε : να μου ... καθίσεις για να σε βάλω στο Δημόσιο ή τέλος πάντων σε μια καλή (;;;;) θέση. Από τότε που οι προϊστάμενοι Υπηρεσιών έβαζαν χέρι στις υφιστάμενες τους μέσα στο ασανσέρ και εκείνες το έβλεπαν ως φυσιολογικό. Από τότε οι κυρίες εξέφραζαν μεγαλοφώνως το : αυτόν θα τον γαμήσω. Δε καταλαβαίνω γιατί να το κάνω ; Το κάνουν όλες. Γιατί όχι και εγώ ;

Και ποια είναι άραγε η θέση του αντρικού πληθυσμού ; Αν κρίνω από όσα ακούγονται, επαφίεται στο : σε κάνω κέφι και με τρελαίνει που φοράς βέρα ή στο πόσο μήκος και μάκρος σου αρέσει. Αυτά ακούω, αυτά μεταφέρω, γι αυτά ... η θλίψη αφού ο σύγχρονος Έλληνας, ο ... ελληναράς έχει χάσει το ένστικτο του κυνηγού και έχει μετατραπεί σε ένα παθητικά ζωντανό (;;;) οργανισμό που περιμένει (στην καλύτερη) να τον επιλέξει η άλλη πλευρά, η γυναικεία και (στην χειρότερη) ένα εσωστρεφές άτομο χωρίς σχέσεις, χωρίς φαντασία, θάρρος και τόλμη, πλάσμα. Την ίδια ώρα που οι Ελληνίδες καταμαρτυρούν πως : χάθηκαν οι άντρες από την κοινωνία. Ενός ... ελληναρά που το μόνο που τον νοιάζει είναι να το επιλέξει η απέναντι κυρία ... χωρίς να καταλαβαίνει πως αυτοευνουχίζεται. Ή που επιτρέπει με την απάθεια του τον αυτοευνουχισμό.

Κρίμα μιας και, όλα αυτά γιατρεύονται αρκεί, πρώτα από όλα να το θέλουμε εμείς ως άτομα και δεύτερον διότι αυτή η "πεπατημένη" δεν οδηγεί πουθενά. Μόνο στην ολική καταστροφή μας. Ίσως μάλιστα την τελειωτική και χωρίς επιστροφή, καταστροφή μας όχι μόνο ως άτομα μα και ως Έθνος.

Για τα ανωτέρω, Γιώργος Θ. Κανελλάκης, κατόπιν συζητήσεων και διαπιστώσεων με (ακόμη και τώρα) αγαπημένους ανθρώπους. Ακόμη και με όσους χάθηκαν καθώς δεν άντεχαν την κριτική. Που, ΝΑΙ ! Όπως η κάθε Αλήθεια, πονάει ! 

Συζητήσεων όπου θα θυμίσω πως, έχοντας διαπράξει Ύβρη (κατά των Αξιών), έχοντας προσπεράσει το στάδιο της Άτις (το θολώματος του νου) καθώς και της Νέμεσης (η Θεία Δίκη που θα έλθει ως ακόλουθος της στρεβλής πορείας) θα ακολουθήσει η Τίσις. Η συντριπτική, καταστροφική και οριστική Τιμωρός όπου τότε, δεν θα υπάρχει επιστροφή. Κοινωνικά, ταξικά, οικογενειακά μα κυρίως Εθνικά ! 

Υ.γ. Το κακό, το χείριστο όλων είναι πως ΑΥΤΑ περνούν και στα παιδιά μας. Και αυτό αποτελεί την τελική μας καταστροφή ! 
Δεν είμαι ηθικολόγος. Δεν είμαι άγιος. Μα σίγουρα δεν έχω ξεχάσει και τις πραγματικές Αξίες, του φραγμούς, τα όρια και το τι πραγματικά αξίζει.

There's a place I go to
where no one knows me
It's not lonely
It's a necessary thing
It's a place I made up
Find out what I'm made of
The nights are stayed up
Counting stars and fighting sleep

Everybody got their reason
Everybody got their way
We're just catching and releasing
What builds up throughout the day