Στα χρόνια της πνευματικής και φυσικής ένδειας των Μνημονίων στην Ελλάδα, στα χρόνια που στην Ακαδημία Αθηνών προεδρεύει ένας τραπεζίτης, στα χρόνια των πολέμων και των συράξεων σε κάτι σημείο της μάνας Γης, υπήρξαν και υπάρχουν στιχουργοί, τραγουδοποιοί και ερμηνευτές που ξεχώρισαν. Τόσο για τις δυνατότητες της φωνής τους, όσο και για τα ποιήματα που έγραψαν, μελοποίησαν και τραγούδησαν στο είδος της μπαλάντας.
Ένας απ' αυτούς είναι ο 43χρονος Νορβηγός Sivert Høyem που είτε ως μέλος συγκροτήματος είτε ακολουθώντας σόλο καριέρα, απέδειξε και υπενθύμισε ότι "μαγιά υπάρχει". Βούληση όμως στις δισκογραφικές εταιρείες για να προάγουν ανάλογες αυτού παρουσίες, όχι.
Ο ήχος του Sivert Høyem παραπέμπει στην δημιουργική από κάθε πλευρά δεκαετία των 80s
όπου ανάμεσα στους άλλους μεγάλους μουσουργούς της απέναντι της Μάγχης όχθη, ξεχώρισε ο Chris Rea με την αισθαντική του φωνή και τους ποιητικούς του στοίχους.
όπου ανάμεσα στους άλλους μεγάλους μουσουργούς της απέναντι της Μάγχης όχθη, ξεχώρισε ο Chris Rea με την αισθαντική του φωνή και τους ποιητικούς του στοίχους.
And as the years fly over
I'm feeling younger every day
The love that you have given me
Is more than i can say
I'm feeling younger every day
The love that you have given me
Is more than i can say
Αυτός ήταν από πιο μελωδικούς και ποιητικός του στοίχος που καθήλωσε το μυαλό και τις αισθήσεις κάθε ακροατή του που διαχρονικά ήθελε να ταξιδέψει το μυαλό ...
Τελειώνοντας με τα καθ' ημάς, δυστυχώς η ένδεια μας αναγκάζει να μη μπορούμε να ξεχωρίσουμε κάτι περισσότερο απ' όσα μας έδωσε η δεκαετία των 90s.
Το συγκρότημα των Πυξ - Λάξ, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, οι ερμηνείες και οι συνθέσεις των Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα, ο αειθαλής Βασίλης Παπακωνσταντίνου, μας θυμίζουν πικρά πόσο λείπουν στον ζόφο που ζούμε οι μεγάλοι και άξιοι ερμηνευτές, τραγουδοποιοί και συνθέτες.
Ποιητές, ερμηνευτές και μουσουργοί του επιπέδου του Θεοδωράκη, του Σεφέρη, του Ελύτη, του Χατζηδάκη, του Ελευθερίου, του Ξαρχάκου, αλλά και του Λοΐζου, του Μαρκόπουλου και του Λευτέρη Παπαδόπουλου.
Το παράδοξο στην απουσία μουσικής παραγωγής και προαγωγής πνεύματος και γαλήνης ; Υπάρχουν σπίθες δημιουργίας. Σπίθες με αγνή παραγωγική για την Κοινωνία διάθεση. Σπίθες όμως που οι δισκογραφικές και τα mainstream μουσικά ραδιόφωνα τους κρατούν κλειδωμένους "έξω", καθώς επιθυμούν να προτάσσουν και να επαναλαμβάνουν (ως είδος πλύσης εγκεφάλου) στους ακροατές τους ότι φέρνει βαθειά ύπνωση και αποχαύνωση της σκέψης.
Κλείνοντας, κάτι από τα ανεπανάληπτα κλασσικά "παλιά" που δυστυχώς
σήμερα δεν έχουν μουσικούς ακόλουθους (δημιουργούς). Είτε μιλάμε για την
κλασσική rock σκηνή, είτε για εκείνη του ρεμπέτικου.
Music Producer από κοινού με τον Γ.Θ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου