Η Βολιβία, η C και οι "ιθαγενείς" στη ζωή μου

Ήταν στα μέσα της δεκαετίας του 2000 όταν με παντελώς παράδοξο για εμέ τρόπο που ακόμη και σήμερα δε μπορώ να εξηγήσω με τη λογική, όταν ήλθε σε επικοινωνία μαζί μου κοπέλα της  πρόσφατα (εκείνο τον καιρό) εκδιωχθείσας βασιλικής οικογένειας της Βολιβίας. Ας την ονομάσουμε ως C.

Η C μετά από κάποιους μήνες επικοινωνίας μας μέσα από VOIP τηλέφωνα και mails, ήλθε στην Ελλάδα. 

Την φιλοξένησα για κάποιο καιρό στην Τρίπολη και μέσα σ' αυτό το διάστημα

ταξιδέψαμε μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα σε όλη την Πελοπόννησο. 
Η αρχοντική (ως ανθρώπου) φυσιογνωμία και υπόσταση της C, άφηνε σε κάθε της βήμα ένα θεσπέσιο αποτύπωμα, χωρίς την παραμικρή ένδειξη χαρακτήρα snob, χωρίς αλαζονεία και κυρίως χωρίς το κοινά συνταντούμενο "ξέρεις ποιος/α είμαι εγώ".

Ο καιρός πέρναγε και η C κάποια στιγμή στα και τότε δύσκολα οικονομικά χρόνια μου, μου πρότεινε να φύγω μαζί της και να πάω μαζί της στην Βολιβία. 

Εκεί η (Βασιλική) οικογένεια της, παρά την εκδίωξη της είχε τεράστιες εκτάσεις καθώς και μεγάλο ζωικό βασίλειο. Σ' αυτό (όπως μου 'χε προτείνει) θα αναλάμβανα την διαχείριση. 

Η πρόταση αυτή της C έγινε μέσα σε ένα βαρκάκι μέσα στα Σπήλαια Διρού, την ώρα που περνούσαμε τον "Μεγάλο Ωκεανό". 

Με ξένισε αλλά και με κολάκεψε η πρότασή της τόσο που κινήθηκα (ξαφνιασμένος) έντονα μέσα στο βαρκάκι για να την κοιτάξω στα μάτια ενόσω εκείνη ήταν πίσω μου και θυμάμαι πως ο βαρκάρης μου έκανε παρατήρηση. Φύγαμε από τα Σπήλαια και πήγαμε στον Γερολιμένα. 

Καθίσαμε κάπου για φαγητό και πιάσαμε μια συζήτηση όπου της είπα αφ'  ενός πως με τιμά με την πρότασή της και αφ'  ετέρου πως δυσκολεύομαι να δεχθώ μια τέτοια πρόταση αφού ένιωθα ως εξαγορασμένος με "προίκα" ...

Η C μου εξήγησε πως από τα αδέλφια της, 2 εξ αυτών είχαν (και έχουν) σημαντική Πολιτική θέση στη Γερουσία στις ΗΠΑ και πως δεν θα έπρεπε να αισθάνομαι μειονεκτικά αφού (είπε ότι είπε για εμέ ... ).

Επάνω στην κουβέντα μας, δίπλα στην απίστευτης ομορφιάς περιοχή του Γερολιμένα, ρώτησα την C για τα της Βολιβίας όπου η C, για πρώτη φορά με ύφος διαφορετικό από τις άλλες στιγμές μας "οι ιθαγενείς μας πήραν την εξουσία, αλλά αυτό δεν θα μείνει εσαεί διότι είναι άχρηστοι" 

Οι Αρχές μου δε μου επέτρεψαν, ούτε να λογοφέρω μαζί της, αλλά ούτε και να πω κάτι περισσότερο μαζί της. Μπήκαμε στο αυτοκινητάκι που είχα τότε (και τότε είχα ένα cabrio παλιό, το peugeot 205) και επιστρέψαμε στην Τρίπολη αφού περάσαμε από το Τέναρο και βγάλαμε μερικές δεκάδες ακόμη, φωτογραφίες (που βρίσκονται σε κάποιο cloud).

Μετά από κάποιες μέρες η C αναχώρησε για Ιταλία όπου θα έκλεινε κάποιες εμπορικές συμφωνίες. Μάλιστα, αν και είχα αρνηθεί να την ακολουθήσω, μου πρότεινε την αντιπροσώπευση ενός είδους που (σχεδόν μονοπωλιακά) είχε η οικογένειά της στην Βολιβία, στην Ελλάδα. 

Είπα ένα "δώσε μου λίγο καιρό να το σκεφτώ" και την αποχαιρέτησα στο αεροδρόμιο.

Τα χρόνια πέρασαν και, παρότι η C έκανε οικογένεια με ένα ευκατάστατο παλικάρι στη χώρα της, κρατήσαμε πολύ καλές επαφές. Τόσο μάλιστα που με κάλεσε και στην Πατρίδα της, όποτε θελήσω και μάλιστα και με τη σύμφωνη γνώμη και του συζύγου της.

Δεν πήγα ποτέ στην Βολιβία, όπως δεν έχω πάει ποτέ μου και πουθενά στο εξωτερικό, κατά συνείδηση αφού λατρεύω την Πατρίδα μου. 

Ίσως η μόνη φορά που μου πέρασε φευγαλέα από το νου ήταν όταν μου είχε απαγορευτεί η έξοδος από την χώρα, δυνάμει των 2 μηνύσεων που μου είχαν κάνει οι παλιάνθρωποι της Attica bank (μηνύσεις που τις έχασαν οριστικά πλέον). 

Και πάλι όμως τότε, μέσα στη φευγαλέα μου σκέψη για την αναχώρησή μου, πρυτάνευσαν οι Αρχές μου δυνάμει των οποίων α) δεν κρύφτηκα ποτέ, β) δεν θα γινόμουν ποτέ φυγάς εμφανίζοντας δειλία απέναντι σε δοτούς ... Λειτουργούς και σε απατεώνες σκευωρούς και γ) δεν θα πήγαινα κάπου ως "προσκολυόμενος" ...

Μετά από 15 χρόνια, ποτέ μου δεν ξέχασα την άποψη της "λευκής υπεροχής" έναντι των "ιθαγενών" που εκφραζόταν με το "άχρηστοι" ... από την καθεστηκυία τάξη του παλατιού και από τους λευκούς conquistadores.

Τα ανωτέρω τα θυμήθηκα διαβάζοντας το ''Οι ιθαγενείς δεν έχουν καμία θέση στην πρωτεύουσα'', λέει η ''πρόεδρος'' της Βολιβίας καθώς με την C, άσχετα τις όποιες πολικές μας διαφορές, κρατάμε ακόμη και σήμερα επικοινωνία.

ΔΕΝ συνεχίζεται.

Γ.Θ.Κ.