Χρόνος ανάγνωσης 5 λεπτά. Αν θέλετε, κάντε κλικ εδώ, ακούστε παράλληλα με την ανάγνωση ένα ευχάριστο ήχο και διαβάστε.
ως τσαγκάρης πλέον στο χωριουδάκι που υπηρέτησε ένα φεγγάρι.
Εκεί του έκαναν συνοικέσιο μια μεγαλοκοπέλα. Την Ελένη, που τον περνούσε καμία (επιεικώς) δεκαριά χρόνια. Ο Μήτσος, αρχικά είχε τις αντιρρήσεις του για τον προτεινόμενο γάμο, μέχρι που του έδωσε ένας στενός συγγενής της Ελένης μια μικρή έκταση γης, για να "χρυσωθεί το χάπι".
Ο Μπάρμπα Μήτσος δέχθηκε τον γάμο και έτσι ξεκίνησε την νέα του ζωή, έγγαμος, ως κτηνοτρόφος πλέον και τσαγκάρης.
Το σαράκι όμως της μη δυνατότητας να κάνει παιδιά η Ελένη, τον έτρωγε. Έτσι, ναι μεν ήταν μέχρι που έσβησε από τον κόσμο ένας γλυκύτατος και καλοσυνάτος άνθρωπος, αλλά ξεσπούσε στην Ελένη. Κάποιες φορές μάλιστα με αρκετά βάναυσο τρόπο.
Η Ελένη από μέρους της, υπέμενε καρτερικά την βάσανο, θαρρώντας ότι εκείνη φταίει για όλα και πως πρέπει να ανεχθεί τα πάντα. Βλέπεις ήταν ... άλλοι καιροί εκείνοι ...
Τα χρόνια πέρασαν, ο Μπάρμπα Μήτσος απεβίωσε και λίγο πιο μετά απεβίωσε και η Ελένη. Μόνη και κατάκοιτη από τα γηρατειά, με μόνη την υποστήριξη κάποιων συγγενών και γειτόνων.
Το φτωχικό τους απέμεινε στα ανίψια, τα οποία, λίγο μετά το πούλησαν.
Συνεχίζεται
(καθώς το να είναι κάποιος καλός, δεν σημαίνει ότι είναι και μαλάκας) !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου