Ημερολόγιο καταστρώματος 2021. Είπα: θα φτιάξω κρασί ! Είπαν: είσαι απείθαρχος & δεν ακούς όταν σου μιλάμε

Μπα. Απλώς βάζω το μυαλό μου να λειτουργεί και είμαι "απείθαρχος" απέναντι σε ανοησίες, όπως "απείθαρχη" είναι και η κβαντική απέναντι στους Νόμους του Ευκλείδη ...

Αφού μπορώ εγώ, μπορείτε κι εσείς

Το Καλοκαίρι του 2021 τελείωνε και παρατήρησα πως επάνω στις κληματαριές μου υπήρχαν μερικά τσαμπιά σταφύλια. Για την ακρίβεια υπήρχαν όσα έμειναν από όσα είχε αρχικά η κληματαριά μιας και, όλο το Καλοκαίρι, τα είχα τιμήσει δεόντως ...

 

Έτσι -όπως πάντα- συμβουλεύτηκα φίλους για το αν μπορώ να κάνω κρασάκι. Έστω και μια κούπα. Ομολογώ πως άκουσα διάφορες αρνητικές προτάσεις όπως "τα δικά μας σταφύλια δεν κάνουν για κρασί διότι δεν έχουν βαθμούς" ή "έλα ρε συ που θα κάνεις 2 κιλά κρασί..."

Ένας όμως, ο Γιώργος, που είναι κι αυτός -ασχέτως της εργασίας του- άνθρωπος πολυπράγμων και με οξύνοια, μου είπε τι "μηχανήματα" θα

χρειαστώ συμπληρώνοντας : "άστους να λένε, κάνε το". Και το έκανα.

 

Μάζεψα την πρώτη ύλη μου (~12 κιλά μαζί με τα τσάμπουρα) και τα έβαλα μέσα σε μία κλούβα πλαστική όπου μέσα της είχα βάλει ένα ηλιοσκέπασμα ντομάτας

Κάτω από την πλαστική κλούβα έβαλα ένα νάιλον μέσα στο οποίο θα συλλεγόταν το μαγικό υγρό.

Το "μηχάνημα" τοποθετήθηκε επάνω σε ψηλό σκαλί έτσι ώστε το μαγικό ζουμί να πέφτει σε ένα συλλέκτη, μια λεκάνη, που βρισκόταν στο χαμηλό σημείο του "εργοστασίου" παραγωγής κρασιού.

Ακολούθως έβαλα εμπρός στα μηχανήματα πίεσης των σταφυλιών (βλέπε πατούσες + 88 κιλά ... πίεσης) αφού τα έπλυνα καλά - καλά.

Το μαγικό ζουμάκι, ο μούστος, άρχισε να ρέει μαζί με την χαρά μου που ξεχείλιζε από τις τσέπες μου (που είχαν καρύδια για να τσιμπολογάω όση ώρα δούλευαν οι "πρέσες" του στυψίματος των σταφυλιών.

35 λεπτά μετά, ο μούστος μπήκε σε ένα μεγάλο πλαστικό κουβά που μου έδωσε ο Γιώργος και σκεπάστηκε με ένα τούλι (εντάξει, .... σίτα παραθύρων είχα, σίτα παραθύρων έβαλα), ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΒΑΛΩ ΟΥΤΕ  ΣΤΑΛΑ ΧΗΜΙΚΟ μέσα του. Του χρόνου θα πάω στη Σκωτία να πάρω δρύινα βαρέλια από τον Τζάκ Ντάνιελς ...

40 μέρες έβραζε ο μούστος μου και απολάμβανα το τραγούδι του από το βράσιμο αλλά και τη μυρωδιά που ανέδυε. 

Ενδιάμεσα, τα κρύα βράδια το κουκούλωνα δίπλα στο τζάκι για να μη κρυώνει, μεταφέροντας αργάααα - αργάααα το δοχείο του για να μη σηκωθεί η λάσπη, διάβασα ένα κάρο κείμενα για την παραγωγή κρασιού, είδα ένα σκασμό video στο youtube και προχώρησα στην γραμμή παραγωγής, δοκιμάζοντας το που και που από 10ml (μετά τις 35 ημέρες ψησίματος του).

ΚΑΙΙΙΙΙ

ήλθε η ώρα να εμφιαλωθεί σε ... πανάκριβα πλαστικά μπουκάλια νερού ...
 

Όμως, ΕΝΑ γυάλινο μπουκάλι των 750ml αφού το αποστείρωσα, το γέμισα με κρασάκι και το πρόσφερα στον Δάσκαλο, τον Γιώργο, που δεν έσπευσε να μου κόψει το κέφι που ήθελα να κάνω. 

Σημειώνω και τονίζω πως ο Γιώργος εδώ και πολλά χρόνια φτιάχνει δικό του κρασί. Κι όχι 5-6 κιλά. Περισσότερα ! Και ξέρει από κρασιά. Και το αναφέρω διότι ακόμη και χθες, ο Γιώργος μου εκμυστηρεύτηκε : "θέλω να σου πω πως έβαλα να πιω ένα ποτήρι από το κρασί σου και είναι γεμάτο αρώματα, πεντανόστιμο και δυνατό".

Πρέπει επίσης να προσθέσω πως όταν πέρασαν 41-45 ημέρες από την έναρξη "ψησίματος" του μούστου, έδωσα ένα κρασοπότηρο να πιούν και επικριτές του εγχειρήματος μου όπου προς τιμήν τους είπαν με γουρλωμένα μάτια : "ρε συ γαμώ το εμείς νομίζαμε πως τα ντόπια σταφύλια είναι άχρηστα", συμπληρώνοντας "είναι απίθανο κρασάκι" !

Αυτάααα ...

 

Τα ... παρελκόμενα της χρονιάς 2021

Στο μεταξύ όλη η χρονιά είχε κυλήσει ανάμεσα σε δημιουργία, αποτύπωση σκέψεων, δημιουργία 2 μελετών και δύο υπομνημάτων για  τέσσερα διαφορετικά θέματα που ως κοινό παρανομαστή είχαν το καλό της Κοινωνίας, ανάμεσα σε μεταφορά προβλημάτων της Κοινωνίας σε Αρμόδιους (ΔΕΔΔΗΕ) και σε ΜΜΕ (zougla.gr) κ.ά. (*)

Παράλληλα έκανα διάφορες κατασκευές, απαξίωσα την τηλεόραση και τα εγκληματικά ΜΜΕ της Tv, ασχολήθηκα με τρεξίματα με διάφορα άλλα που δεν είναι της παρούσης (και ίσως να μη παρουσιαστούν ποτέ), με παρέες, και με κάποιες αντιπαλότητες που -αυτές- σίγουρα δεν είναι της παρούσης, αλλά θα λήξουν. 

Όπως έληξαν και όλα όσα είχα/είχαμε ασχοληθεί.

 

Πιο αναλυτικά, το 2021 κύλησε ως εξής : 

από τον Μάρτη κόψαμε ένα χτυπημένο από κεραυνό δέντρο με τον Βασίλη και το "ξαπλώσαμε" για να ξεραθεί, προετοιμαζόμενοι για τον επερχόμενο (μετά το καλοκαίρι) χειμώνα, 

ντανιάζοντας χώρια τα ξύλα από τα κλαριά που θα έπρεπε τον χειμώνα (6 μήνες μετά το κόψιμό τους λόγω της απαγόρευσης ανάματος φωτιάς) να κάψω

έκοψα κάτι καλαμιές, τις καθάρισα από τα φύλλα τους

 

και από τα περυσινής χρονιά καλάμια άρχισα και έπλεξα μια καλαμωτή 

ενώ, όσες καλαμιές ήταν στραβές ή μικρές τις χρησιμοποίησα για να κάνω καλαμωτή για τις αναρριχώμενες φασολιές που φυτέψαμε με την Χρυσάνθη

έψαξα στο internet και βρήκα τρόπο για να γυαλίσω κάτι παλιά μπρούτζινα "κεφαλάρια" σιδερένιου κρεβατιού που ήταν έτσι

και έγιναν έτσι χρησιμοποιώντας χοντρό αλάτι, αλεύρι και ξύδι (όπως περιγράφεται εδώ), αρνούμενος να χρησιμοποιήσω εμπορικά χημικά,

κάποια που θέλουν καλαφάτισμα, θα τα ... περιποιηθώ του χρόνου

ήπιαμε τα καφεδάκια μας συζητώντας για πάααρα πολλά θέματα με τον 93χρονο θαλερότατο φίλο μου Ανδρέα Ασημακόπουλο

Ανδρέας Ασημακόπουλος

έβαψα με μπρουτζομπογιά κάτι λάμπες πετρελαίου, μιας και δεν μου άρεσε καθόλου το μαύρο τους χρώμα

Πριν                                                       μετά

έφτιαξα με μια παλιά δερμάτινη ζώνη, με πριτσίνια και με εξαρτήματα από ένα σακατεμένο λουρί, ένα νέο λουράκι για το ένα σκυλάκι μου

έφτιαξα τραχανά με ξυνόγαλο

 

που τον τρίψαμε (τα 9,5 κιλά του) με μπλέντερ, μέσα σε 50 λεπτά της ώρας κι όχι με το χοντρό κόσκινο (που είχα κάνει πρόπερσι 6+ ώρες)
 

 

επισκεύασα ένα παλιό laptop του Σπύρου διαλύοντας δύο σακατεμένα όμοια που είχε και συναρμολογώντας ένα καλό και άψογο, παίρνοντας εξαρτήματα και από τα δύο γερασμένα φορητά του και συναρμολογώντας ένα

"κλέψαμε" υπέροχα κεράσια από τον ξάδελφο Μπάμπη και τα φάγαμε με την παρέα, ΑΦΟΥ είχε προηγηθεί ερώτηση μου προς τον Μπάμπη "αν θα μπορούσαμε να του ... κλέψουμε 5-6 κιλά κεράσια" από την 6μετρη κερασιά του που ήταν γεμάτη καρπό

 

 

κατά καιρούς έκανα "ζυμαράκια" διαφόρων μορφών και γεύσεων, κάποια εκ των οποίων συνόδευαν ψητά

φύτεψα 4 δεντράκια (κυδωνιά, μηλιά, αχλαδιά που την κέντρωσε ο Τάκης κι ένα κλίμα) που είχαν φυτρώσει μόνα τους από σποράκια ανάμεσα σε φλούδες που χρησιμοποιώ κάνοντας τα κομπόστ στην ταράτσα

 

μάζεψα και αποξήρανα καρύδια με τον Βασίλη, αλλά και σύκα (το 2022 θα κάνω και αποξηραμένα, αν δεν πεθάνω από covid 😋)

 

μάζεψα ρόδια και φασόλια και αφού φάγαμε του σκασμού απ' αυτά, έβαλα στον κάποια κιλά στον καταξύκτη (παιδιά, δεν παθαίνουν τίποτα και μένουν άθικτα και ολόφρεσκα για μήνες)

 

Σ αυτό το σημείο θα πρέπει να προσθέσω πως ΔΕΝ έριξα "ψειρόσκονη" στις φασολιές που είχαν μελίγκρα μιας και θεώρησα πως η μάνα φύση θα το διόρθωνε με τις πασχαλίτσες της (που τρώνε για μεζέ τις μελίγκρες, ενώ, στις δύσκολες περιπτώσεις ένα μείγμα από νερό, σαπούνι και λίγο οινόπνευμα σε ένα ψεκαστήρι, σκότωνε όση μελίγκρα δεν προλάβαιναν να φάνε οι πασχαλίτσες.

 

 

Τις κρύες ημέρες ήπιαμε με τον Βασίλη και την Γιάννα κάτι τσιπουράκια πλάι στο τζάκι του, πότε συζητώντας με τους Γιάννηδες, τους Γιώργηδες (που θέλουν γυναίκες φρόνιμες) 😇 τον Σπύρο, τον Πάνο, τον Νικόλα, τον Κωστή, τον Τάσο τον Βαγγέλη, την Έλενα, τον Τάκη, τους δύο Στράτους, την Μάρθα, τον Λευτέρη και την Κατερίνα και πότε χαζεύοντας τις κακοκαιρίες (όταν χειμώνιασε)

έκαψα μια κατσαρόλα που την ξέχασα χωρίς νερό στο αναμμένο μάτι της κουζίνας ...

μόλις επιτράπηκε το άναμα φωτιάς, ... "την είδα Νέρωνας"καίγοντας τα προ 7μήνου κλαριά

λιάνισα και ντάνιασα τα ξύλα του χειμώνα

 

 

Ανάμεσα σε όλα αυτά απολάμβανα και αναρωτιώμουν πως τον κάνει αυτόν τον υπέροχο ήχο το καναρίνι που μου χάρισε ένας άλλος φίλος Γιώργος

ενόσω το περιτρυγύριζε με άγριες ορέξεις ένα φανταστικό γατάκι της γειτονιάς που είχα υιοθετήσει, η Ασπρούλα όπως την φώναζα 

τάιζα τα αγριοπούλια με σποράκια τις ημέρες που είχε χιονιά (η μπλε σακούλα επάνω στο κουβαδάκι δίπλα στην Ασπρούλα), έπαιζα με τη δική μου γατούλα της Λευκή και με τα σκυλάκια μου (τον Έκτορα και την Κανέλλα), ακούγοντας για ατελείωτες ώρες μουσική.

 

Αυτά μόνο ; Όχι.

Έσπειρα χειμωνιάτικα φυτά, λάχανο, μπρόκολο, αντίδια, κουνουπίδια, ραδίκια, σέσκουλα, αλλά και κρεμμύδια, σκόρδα και σπανάκι. Αυτό το τελευταίο -για άγνωστους λόγους- δεν ευτύχησε να μας προσφέρει τροφή (σε εμένα και στους ανθρώπους μου μιας και, "όταν έχει ένας μας, έχουν όλοι").

 

 

Σ αυτούς τους 12 μήνες του 2021 

απόδωσα ποικιλοτρόπως στο Κοινό Καλό, αποκρούσαμε μαζί με Συναγωνιστές και Συμπολίτες αλητείες παλιανθρώπων, έδωσα αίμα σε έχοντες ανάγκη, παρακολούθησα ενεργά ομιλίες αξίων ομιλητών, βοήθησα φίλους να κόψουν δέντρα, σέταρα υπολογιστές και κινητά φίλων και παιδιών που ... έκαναν μάθημα μέσω webex, διόρθωσα υδραυλικά, βοήθησα σε ηλεκτρολογικές και ηλεκτρονικές δουλειές Αδέλφια μου, έγραφα κείμενα για υπολογιστές καθώς και τα δικά μου/μας και των συναγωνιστών μου εδώ μέσα, έσκαψα, κλάδεψα, οργάνωσα διάφορα διαφόρων, ΔΕΝ έβαλα ποτέ μου μάσκες και φίμωτρα, ήλθα σε σύγκρουση με "όργανα" που το παίζουν τσάτσοι διαφόρων, βάψαμε τσαρδάκια φίλων αναξιοπαθούντων, ήλθα σε επαφή και επικοινωνία με κόσμο που είχε (όπως του είχαν πει) covid, περίμενα "φίλο" (τύφλα να έχουν οι εχθροί) να ζητήσει συγνώμη ή να συζητήσουμε (όπως μου ζήτησε) για τον γιόκα του και εννοείται πως δεν είχε τα κότσια να έλθει και άλλα πολλά.

Ξέχασα κάτι. Έκανα και 4 ημέρες διακοπές μέσω του ΟΑΕΔ (παίρνοντας ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ απ όσα χρόνια είμαι εγγεγραμμένος στο Ταμείο Ανεργίας λόγω των απατεώνων της τράπεζας Αττικής, κάτι, εκτός από την κάρτα απεριορίστων διαδρομών για τα μέσα μαζικής συγκοινωνίας).

* μια μελέτη για τράπεζα, ένα υπόμνημα προς το Υπουργείο Εσωτερικών, ένα υπόμνημα προς την Εισαγγελία, μια επιστολή προς ΜΜΕ κατόπιν αλλεπάλληλων ενημερώσεων του ΔΕΔΔΗΕ και μια μελέτη για τη δημιουργία μιας Αναπτυξιακής εταιρείας (θέμα για το οποίο δεν θα αναφέρω περισσότερα, επί του παρόντος).

Η τελευταία παράγραφος συνεχίζεται μιας και δεν έχω/έχουμε α) αφήσει ποτέ τίποτα στη μέση και β) διότι δεν μας αρέσει η αδικία και η ατιμία και διότι γ) λατρεύουμε την παραγωγή προς χάριν της Κοινωνίας και του Κοινού Καλού.

Υγ. τα καλύτερα έρχονται και θα τα δουν -κυρίως- οι έχοντες πραγματική ανάγκη.