Η συνάντηση με στέλεχος της ΓΑΔΑ έγινε στα μέσα της δεκαετίας του 2010 σε ανύποπτο σημείο και με ανύποπτη δικαιολογία.
Κάποια στιγμή σηκώθηκα, πήρα τα κινητά τηλέφωνα και των δύο μας, τα έβαλα μέσα σε αλουμινόχαρτο που είχα στην τσέπη μου και τα πήγα σε σημείο μακρινό που δεν υπήρχε περίπτωση κάποιος να τ' αρπάξει.
Επέστρεψα στον συνομιλητή μου τον κοιτώ και του λέω "καλά ρε μαλάκες, εμένα παρακολουθείτε ; Αντί να παρακολουθείτε τους αλήτες που έκλεψαν εκατοντάδες εκατομμύρια € στην τράπεζα Αττικής, παρακολουθείτε εμένα ;"
Ο συνομιλητής μου που ήταν έμπειρος επαγγελματίας, με κοίταξε, δεν απάντησε και
συνεχίσαμε μια κουβέντα που είχαμε πριν από το ανωτέρω "σκηνικό", πίνοντας τον καφέ μας.
Πέρασε περίπου ένας μήνας μέχρι να συναντηθούμε ξανά με τον ίδιο άνθρωπο σε σημείο ουδέτερο όπου ο συνομιλητής μου, την ώρα που μιλάγαμε (έχοντας πάλι τα τηλέφωνα σε μακρινό από εμάς σημείο) γυρίζει και μου λέει στο ξεκάρφωτο "ναι, αλλά όχι εμείς".
Δεν κρύβω ότι εκείνη τη στιγμή δεν κατάλαβα τι μου έλεγε μιας και συζητούσαμε κάποιο θέμα που δεν είχε σχέση με ότι τον είχα ρωτήσει προ μηνός. Το κατάλαβε και κοιτώντας με στα μάτια που επαναλαμβάνει "ισχύει. Για λόγους εθνικής ασφάλειας. Αλλά δεν γίνεται από εμάς".
Κατάλαβα.
Εξοργίστηκα και έφερα ξανά στο μυαλό μου την ρήση του τ. οικονομικού
Εισαγγελέα Σπύρου Μουζακίτη "Γιώργο είμαστε σε καιρούς που κάποιος
Πολίτης φωνάζει : κλέφτης ! και το σύστημα πέφτει επάνω στον καταγγέλλοντα, αντί να πέσει επάνω στον κλέφτη".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου