Δεν είμαι δημοσιογράφος. Ένας Πολίτης είμαι που μισώ τα σαθρά και την ατιμωρησία

Αγαπητέ συνάδελφε καλή σου μέρα. 
Εν συνεχεία της άποψης που εξέφρασες για μένα στο : Μικές. Ο Τραπεζίτης. Που αγόραζε 1 ακίνητο (κτίριο) κάθε 2 μέρες κάθισα και αποτύπωσα μερικές αναμνήσεις.

Κάπου στο 1982-1983 νεαρός όντας τότε 18-19 ετών, εργαζόμουν σε μια εταιρεία. Στην ΚΟΚΚΑΛΗΣ ΑΕΒΕ που είχε βαριά μηχανήματα οδοποιίας Caterpillar και ανταλλακτικά αυτών. 
Τότε, η εταιρεία μου ανάθεσε να βρω τιμές για πυροσβεστήρες μιας και ήταν υποχρεωτική η ύπαρξή τους στους χώρους εργασίας.
Η ΚΟΚΚΑΛΗΣ ΑΕΒΕ, εκείνη την περίοδο, ήταν η πιο μεγάλη (σε αποθήκη) εταιρεία ανταλλακτικών, ακόμη και από την Caterpillar Ελλάς.

Πήγα λοιπόν στην πλατεία Καραΐσκάκη που ήταν πολλά καταστήματα με συναφή είδη και πήρα τιμές από όλους τους καταστηματάρχες, γράφοντάς τες επάνω σε ένα χαρτί Α4 που είχα φτιάξει με στήλες και ρίγες. Βλέπεις, τότε δεν είχαμε excel 　 φορητούς υπολογιστές 　 και κινητά, που κάνουν τα πάντα.

Όταν τελείωνα με την λήψη προσφορών, ένας καταστηματάρχης εξ αυτών, ο προτελευταίος τυχαία, μου έδωσε τιμή καλύτερη απ' όλους τους ανταγωνιστές του και ... πρόσθεσε λέγοντας σε εμέ : να ξέρεις πως, σε κάθε έναν πυροσβεστήρα που θα αγοράσει η εταιρεία σας, θα έχεις 100 Δραχμές δικές σου.

Είπα ένα τυπικό "ευχαριστώ" και έφυγα για να πάω στην εταιρεία που εργαζόμουν.

Πήγα στον επιχειρηματία και του είπα : "αυτές είναι οι τιμές, αυτός έχει έχει την καλύτερη τιμή και από την τιμή που μου έδωσε να υπολογίσεις 100 δραχμές χαμηλότερα μιας και μου πρόσφερε ως "μίζα" 100 Δραχμές το κομμάτι".

Ο επιχειρηματίας, ο Χρήστος Κόκκαλης (που ήταν συμπατριώτης μου και δεν έχει καμία σχέση με τον Σωκράτη Κόκκαλη) γέλασε, σηκώθηκε από τη θέση του και με πήρε αγκαλιά από το κεφάλι με το αριστερό του χέρι λέγοντας μου : Κανελλομάτη, (έτσι με φώναζε) δεν θα γίνεις ποτέ σου έμπορος μεν, αλλά χαίρομαι που σε έχω μαζί μου, δε".

Όντως αγοράσαμε τους πυροσβεστήρες από το συγκεκριμένο προμηθευτή, με όντως χαμηλότερη τιμή από την προσφερθείσα, συμπεριλαμβάνοντας επί το έλαττον και το ... περίφημο κατοστάρικο της μίζας ...

Την αγορά μάλιστα την έκανα εγώ λέγοντας στον καταστηματάρχη : τιμολόγησε με την τιμή που πρόσφερες αφαιρώντας επιπλέον 100 Δραχμές.

Ο αείμνηστος Χρήστος Κόκκαλης όμως, που υπήρξε Μέντορας μου, έκανε κάτι στο τέλος του μήνα. Μου πρόσθεσε στον φάκελο μισθοδοσίας μου (χωρίς να με έχει ενημερώσει), αντίστοιχα των τεμαχίων πυροσβεστήρων 100δραχμα. Τα έβαλε, όπως μου είπε, όχι ως αμοιβή, αλλά ως επιβράβευση για την κίνησή μου. 
Λίγο καιρό αργότερα, ο Κόκκαλης μου ανέθεσε τη θέση του προϊστάμενου αποθήκης. Μιας αποθήκης αξίας αρκετών δις Δραχμών.

Έτσι έμαθα στη ζωή μου, έτσι κινήθηκα, έτσι λειτουργώ.

Παράλληλα ήμουν εκ φύσεως περίεργος άνθρωπος και θεωρούσα και θεωρώ πως, ο πιο αγαπημένος μου Μαθητής του Χριστού ήταν ο -σύμφωνα με τις Γραφές- (άπιστος) Θωμάς μιας και δεν πίστευε τίποτα που δεν το διαπίστωνε μόνος του (σ.σ. ακόμη και την σταύρωση του Ιησού, παρά μόνο όταν είδε τις τρύπες από τα καρφιά στα χέρια Του).

Περίεργος άνθρωπος, "περίεργος χαρακτήρας", "μυστήριο τραίνο" (όπως με έλεγε ένα τσογλάνι) που σήκωνα τα "χαλάκια", ανακάτευα την "σκόνη των καταστάσεων" αρκεί να δω και να καταγράψω "τι κρύβεται από κάτω". 
Αυτός ήμουν, αυτός παρέμεινα και στις Τράπεζες Εργασίας, Πειραιώς, Αττικής. 

Χαρακτήρας που βρήκε τον πιο ταιριαστό χώρο έκφρασης του μέσα από το Credit που ανέλαβα στην Τράπεζα Εργασίας μετά από προσωπική εντολή του δεύτερου Μέντορα της ζωής μου, του Προέδρου της, του αείμνηστου Κωνσταντίνου Καψάσκη. Σχετικά με την "τότε" περίοδο, στο Καψάσκης : παιδί μου, η Τραπεζική είναι πιο εύκολη και από την μοδιστρική, αρκεί να είσαι τίμιος, ακέραιος, να έχεις θάρρος και εμπορικό μυαλό.

Χαρακτήρας που έμαθα από το σπίτι μου να μη σέβομαι τους κλέφτες, τους τζογαδόρους, τα λαμόγια, να μην αφήνω στην τύχη τους τους αδύναμους, να μην στέκομαι άπραγος σε αδικίες, να μη φοβάμαι τίποτα (ούτε τον ίδιο τον Θεό, που ... απλώς τον σέβομαι).

Χαρακτήρας που γι αυτά, πολεμήθηκα σκληρά από ... συναδέλφους, ... συναγωνιστές, ... φίλους και ... συγγενείς ακόμη ... 

Χαρακτήρας που τα κατάφερνα στο σχολείο στην Έκθεση αλλά και στα φυσικομαθηματικά (που λάτρευα). Άσχετα αν για διάφορους (οικονομικούς λόγους) δεν μπήκα στο Πολυτεχνείο. (*)

Χαρακτήρας που επαγγελματικά αμείφθηκα ηθικά και οικονομικά από τους επιχειρηματίες που εργάστηκα ΠΛΗΝ της Attica bank που με ένα κατάπτυστο, σαθρό και πλαστό κατηγορητήριο (για δήθεν συκοφάντηση της και για δήθεν παραβίαση των προσωπικών δεδομένων του πρωτοπαλίκαρου - γενικού οικονομικού της διευθυντή Χρήστου Μάραντου, στον Τειρεσία, με απέλυσε ΠΑΡΑΝΟΜΑ μετά από 13 μεταθέσεις μέσα σε 15 μήνες, διότι "έλεγα πολλά", δεν υπέγραφα ... εύκολα και δεν θεωρούσα ότι η επιχείρηση που εργαζόμουν, η Τράπεζα Αττικής είχε επωνυμία "Attica - Kanellakis real estate bank" ...

Χαρακτήρας οργανωτικός, με καλή μνήμη που δεν ξεχνά, χαρακτήρας που δε συγχωρώ (μιας και αυτό είναι "δουλειά" του όποιου Θεού), που εκμεταλλεύομαι στο έπακρο τις δυνατότητες των υπολογιστών, ενώ παλαιότερα, διατηρούσα φυσικό αρχείο από σημειώματα, "σκαναρίσματα", φωτοτυπίες και γραφές ... (σήμερα ψηφιοποιημένο πλήρως και σε διάφορα clouds).

* αν θυμάμαι καλά, ήμουν ο μόνος αναλυτής οικονομικών στοιχείων - credit στην Τράπεζα Εργασίας και στην Πειραιώς, που δεν είχα "χαρτί" πανεπιστημίου.

Συνεχίζεται. 

Γιώργος Θ. Κανελλάκης