Δε πάει δα και τόσος πολύς καιρός από τότε που περπατώντας με κάποιον από το σινάφι των δημοσιογράφων κάπου στο Μοναστηράκι, τον ρώτησα "αφού έχεις στοιχεία, για ποιο λόγο δεν τα δημοσιοποιείς ή δεν τα πας στην Εισαγγελία προς όφελος της Πατρίδας και της Κοινωνίας ;"
Η απάντησή του ήταν : "δεν πάει έτσι το παιχνίδι. Πρέπει να ανταποδίδεις μόνο στην δόση που κινδυνεύεις από κάποιους αντιπάλους".
Τότε είχα ενοχληθεί από την απάντηση του αυτή και δευτερολόγησα "μα τότε, ενέχει να γίνεις ότι και οι εκβιαστές που είναι επίκαιροι τώρα (σ.σ. μιλώ για τότε που η Attica bank είχε προσλάβει ολόκληρο κύκλωμα από δημοσιοΚάφρους, που ως αυτοσκοπό είχαν ΜΟΝΟ την παραπλάνηση αλλά και τον εκβιασμό όσων δεν έπεφταν στα δίχτυα τους). Σχετικά βλέπε εδώ και εδώ.
Το στυλάκι του ξυνισμένου μούτρου του συνομιλητή μου απέναντι σε όσα του έλεγα- δεν μου άρεσε και γι αυτό έκοψα τα πολλά - πολλά από δαύτον.
Και από τις παρέες του. Είτε ήταν κομιστές, που θαρρούσαν ότι δεν ήξερα τις επαφές τους, είτε ήταν ξεδιάντροποι ΚΥΠατζίδες κωλόγεροι της ... δημοσιογραφίας, είτε ήταν τσογλάνια που εμφανιζόμενοι ως bloggers νόμιζαν ότι έκρυβαν την πραγματική βρωμερή τους υπόσταση.
Γιατί τα αναφέρω τώρα όλα αυτά ; Διότι εκλείπει πλέον το σκοτάδι από την Κοινωνική αντίληψη κι έτσι, επανερχόμενο το φως πίσω από τα κλειστά παράθυρα της δημοσιοΚαφρίας, τα μούλικα γίνονται εμφανή πίσω από τις κουρτίνες ...
Ποιος φταίει για όλα αυτά που συμβαίνουν στον βρωμερό κλάδο της ... δημοσιογραφίας ; Οι δικαστές !
Εκείνοι δηλαδή που για διάφορους λόγους (τους) δεν κάθισαν ποτέ στο σκαμνί εκβιαστές και αλήτες που δολοφονούν (με την ... πένα) τον Ελληνισμό, επιβάλλοντας κατά μια έννοια την ατιμωρησία και την επικράτηση της διαφθοράς ως θέσφατο.
Ίσως και να κάνω λάθος. Ίσως πάλι, όχι.
Συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου