Το ουσιαστικό στη ζωή είναι να μη χάσεις την αξιοπρέπειά και την ψυχή σου.
Ας δούμε μια άλλη διάσταση των μνημονίων. Αυτή που ναι μεν στηρίζει την διάλυση της χώρας επάνω στα δολοφονικά μνημόνια αλλά και του πανκομματικού Κράτους δε, που υποστηρίζει εν τοις πράγμασι ότι "μαζί τα φάγαμε".
Τι ορίζεται ως Κράτος ; Με λίγα λόγια, η υπόσταση που απέχει παρασάγγες από την επιθυμητή Πολιτεία καθώς στο Κράτος αποφασίζουν οι "πυλώνες" του Κράτους. κοινοβούλιο, δικαστές, συνδικαλιστές, δημοσιογράφοι, διοικητές ΔΕΚΟ και οργανισμών, ήταν κάποιες από τις έννοιες που επί δεκαετίες, όχι μόνο μάθαινε ο ελληνισμός να σέβεται a priori (οπωσδήποτε) αλλά και οι προαναφερόμενοι θεωρούσαν εαυτούς ως υπάρξεις που βρίσκονται στο απυρόβλητο.
Ποιος άραγε θα τολμούσε να ξεστομίσει κάτι επικριτικό για τους βουλευτές, για τους συνδικαλιστές, για τους δικαστές, προ 10ετίας ; Ουδείς αφού, στην καλύτερη των περιπτώσεων θα τίθετο στο περιθώριο των συζητήσεων, ενώ στη χειρότερη θα καθόταν στο "σκαμνί" αφού οι εγκαλούμενοι μέσω κατάχρησης εξουσίας, κομματικών και φίλιων "σχέσεων" θα επιδείκνυαν περίσσια
εκδικητική μανία. Τώρα όμως, όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία αφού, πάνω απ' όλα, η Αξιοπρέπεια.
Όλα ήταν φτιαγμένα έτσι ώστε ο Πολίτης να νιώθει ήσυχος και επαναπαυμένος πως, ότι κι αν συμβεί, οι "πυλώνες" θα το στηλιτεύσουν, θα το ελέγξουν, θα το ξεκαθαρίσουν. Θα λειτουργήσουν ως μια "μαγιά" αυτοκάθαρσης και κάθαρσης.
Η 8ετία όμως των μνημονίων ήλθε και απέδειξε ότι όλη αυτή η επίπλαστη (εκ των πραγμάτων) Τάξη, ήταν μια θρυαλίδα εντός της οποίας "κάποιοι επιτήδειοι" απομυζούσαν τον εθνικό πλούτο ή/και απολάμβαναν έκκλητο ζωή.
Η ηρεμία της "μαγιάς" που έλυνε και επιλαμβανόταν κάθε σαθρή κατάσταση, αλλά και η Νιρβάνα του ελληνισμού έσπασε όταν αποκαλύφθηκε το περιώνυμο "παραδικαστικό κύκλωμα του Πειραιά" όπου, ανώτεροι δικαστές και εισαγγελείς, σε συνεργία με μεγαλοδικηγόρους πουλούσαν δικαιοσύνη με αποφάσεις στο όνομα του συμφέροντος των πελατών τους και όχι στο όνομα του ελληνικού λαού.
Έτσι, ονόματα δικαστών όπως Στάθης, Καλούσης, Ηλία, Μπουρμπούλια, μεγαλοδικηγόρων όπως Κεχαγιόγλου και Μαντούβαλου, μέλους της εκκλησίας Γιοσάκη, επιχειρηματιών του σκότους όπως η Μπολέτσης, ήλθαν και έδωσαν μια άλλη διάσταση στην "μαγιά" αφού ο κόσμος έμαθε ότι δεν είναι όλα αγγελικά και θεϊκά πλασμένα καθώς και ότι χρειάζεται να επιδεικνύει αυξημένη επαγρύπνηση σε κάθε τομέα.
Μετά από ουσιαστικά λίγα έτη, ακολούθησαν ονόματα ανώτερων δικαστών όπως οι Διώτης, Ντογιάκος, Κουτζαμάνη,Τσατάνη κ.λπ.
Παράλληλα, έγιναν γνωστά έντονα εκφυλιστικά στους κόλπους της εκκλησίας όταν ο ... άγιος Αττικής Παντελεήμων, είχε δική του άποψη για την διαχείριση, ενώ ακολούθησε και εκείνη η υπόθεση με το Ίδρυμα του Γηροκομείου Αθηνών όπου ο αρχιμανδρίτης Μπούμπας, είχε και αυτός τις "δικές του" απόψεις για την διαχείριση των χρημάτων του Ιδρύματος, αλλά και για τον υποσιτισμό των γερόντων του Ιδρύματος.
Κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά, έχουν έλθει τα μνημόνια στη χώρα όπου, η συνδικαλιστική εξουσία, όχι μόνο έδειξε την χρόνια διαπλοκή της με το κοινοβούλιο, αλλά αντιμετώπισε και την μήνη των εξεγερμένων πλέον Ελλήνων. Ποιος δε θυμάται τα όσα αντιμετώπισε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Παναγόπουλος, εν μέση οδό, όσα ποινικώς αντιμετωπίζει ο Φωτόπουλος της ΔΕΗ, την αφάνεια των συνδικαλιστικών σωματείων όπως η ΓΣΕΕ σε κάθε αίτημα του εργαζόμενου ελληνισμού και πολλά άλλα.
Στους ίδιους χρόνους των ισοπεδωτικών μνημονίων, εμφανίζεται πλέον και η διαφθορά σε ΔΕΚΟ και Οργανισμούς του Δημοσίου και σε εταιρείες που στηρίζουν την οντότητα τους στο Δημόσιο χρήμα. Υποθέσεις όπως αυτή του Μαρτίνη στο Ερρίκος Ντυνάν, του Μαρίνου στον ΕΦΚΑ, του Ροβέρτου Σπυρόπουλου στο ΙΚΑ, της Κάντζου στην ΕΥΔΑΠ, της Αντωνίου στο ΕΚΑΠΤΥ, των Γαμβρίλη και Αντωνόπουλου στην Attica bank, ήλθαν ως κερασάκι στο σπάσιμο της εμπιστοσύνης του λαού απέναντι στους μέχρι χθες άγγιχτους προέδρους και διαχειριστές δημοσίου χρήματος.
Παράλληλα, υποθέσεις όπως εκείνη που βουλευτές ζητούσαν -μεσούντων των δολοφονικών για τον ελληνισμό μνημονίων- αναδρομικά ή άλλες υποθέσεις με εκβιαστές δημοσιογράφους ή ακόμη και με κλεισμένα ή ημίκλειστα τηλεοπτικά κανάλια (προπαγάνδας), ήλθαν και έδειξαν ότι, οι πυλώνες δε τα έκαναν καλά μέχρι τώρα ...
Επίσης έδειξε και ότι ο λαός, ως Πολίτης πλέον, δεν επαφίεται και δεν τρώει τόσο σανό όσο θέλουν κάποιοι να προβάλλουν, αφού, μόνο οι καταγγελίες για φακελάκια σε ιατρούς, για "γρηγορόσημα" σε δημόσιες υπηρεσίες, για κακοδιαχείριση σε υπηρεσίες, οργανισμούς και ιδρύματα, δίνουν και παίρνουν. Όπως δίνουν και παίρνουν και οι αντιστάσεις και οι αντιδράσεις στους αντισυνταγματικούς πλειστηριασμούς.
Ακούγεται δε ότι σύντομα θα ακολουθήσουν και εμπεριστατωμένες καταγγελίες για κακοδικία κατά δικαστών. Ασχέτως αν μέσα στην 90ετή ύπαρξη του Θεσμού της κακοδικίας έχουν ευδοκιμήσει μόνο 2, με την τελευταία το 1966 ...
Επίσης, σημαντικό είναι το γεγονός ότι πολλές εκ των ανωτέρω αναφερομένων υποθέσεων βαλτώνουν σε συρτάρια ή άγονται και φέρονται ανάμεσα σε ανακριτικά γραφεία ή/και στο κοινοβούλιο, δίνοντας την αίσθηση στον λαό ότι, οι υποθέσεις αυτές πάνε για κουκούλωμα.
Όμως ταυτόχρονα, εκεί κάπου ανάμεσα, φαίνεται σαφώς ότι ο Έλληνας Πολίτης έχει αφυπνιστεί και ότι δεν πιστεύει πλέον στην ανεξικακία, στην ιερότητα, στην πανσοφία και στην ασυλία κα-νε-νός, κάνοντας το μάλιστα σαφές και έκδηλο σε κάθε του δυνατότητα.
Είτε κατακρίνοντας και κυνηγώντας βουλευτές, είτε κατακρίνοντας την ωφελιμιστική απόφαση του μισθοδικείου των δικαστών που βρίσκει μόνιμα ως παράνομη και καταχρηστική την περικοπή των μισθών των δικαστών ενόσω για όλους τους άλλους εργαζόμενους είναι απλά ... Τετάρτη, είτε βρίσκοντας ως Συνταγματικό τον ΕΝΦΙΑ, είτε βρίσκοντας ως Συνταγματικά τα μνημόνια, είτε, είτε, είτε ...
συνεχίζεται αφού και οι κρίνοντες, κρίνονται.
Θυμέλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου