Δευτέρα 4 Μαρτίου 2019

Ο ρόλος των ΜΜΕ, σύμφωνα με ταινία out of hollywood

Τα άτομα τα οποία διακινούνται για σεξουαλική εκμετάλλευση σε αυτή τη χώρα, είναι κατά μέσο όρο 11 ετών. Μόλις 11 ετών !  
Και συμβαίνει κάθε μέρα. Είναι θύματα εμπορίας, συμπεριλαμβανομένων των γειτονιών μας. Όμως τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μας ζητούν να εστιάζουμε σε άλλα πράγματα.

Θέλουν να εστιάζουμε σε περισσότερα δικαιώματα για τεμπέληδες, σε κατά φαντασίαν προικισμένους Αμερικανούς. Θέλουν να εστιάζουμε στην αύξηση της ισότητας και στα δωρεάν αγαθά !  Θέλουν να περάσουμε πολύτιμο χρόνο στα δικαστήρια και να πληρώσουμε έξοδα επιβολής του νόμου για να κρατήσουν τις πόρνες ... μακρυά από το ερασιτεχνικό πορνό ! (θέλοντας τες για

σκληρό πορνό).

Τα μέσα παρουσιάζονται εξοργισμένα για τον ρατσισμό λέγοντας πως είναι το χειρότερο πράγμα στον κόσμο. Αλλά μιλάει έστω κανείς τους για το θέμα της σεξουαλικής εκμετάλλευσης ; Μιλάει κανείς σχετικά με αθώα παιδιά που διακινούνται για σεξουαλική εκμετάλλευση ;

Αυτό δεν είναι αυτό το χειρότερο πράγμα; Δεν είναι χειρότερο από τον ρατσισμό ; Δεν θα έπρεπε να ανησυχούμε για την ασφάλεια των παιδιών πρώτα;

Ίσως οι άνθρωποι να ενδιαφέρονταν περισσότερο αν τα απαχθέντα παιδιά είχαν καλύτερη προβολή στα μέσα μαζικής και κοινωνικής δικτύωσης ! 
Ίσως με έξυπνα "μιμίδια". Ίσως με το hashtag "κανείς δεν νοιάζεται για τα παιδιά διότι τα ΜΜΕ δεν μιλάνε γι 'αυτό το θέμα".

Μπορεί να με θεωρήσετε κακό επειδή το αναφέρω αυτό αλλά μέχρι κάθε παιδί  σε αυτή τη γη να είναι ασφαλές, θα μιλάω δυνατά ! Δεν με νοιάζει τίποτα ! Το εννοώ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ.

Εν τω μεταξύ, η αστυνομία, οι άνθρωποι που υποτίθεται ότι πρέπει να σταματήσουν αυτά τα καθίκια από απαγωγές παιδιών, προσπερνούν στο δρόμο τους διακινητές ανθρώπων, τους διακινητές ναρκωτικών και τα μέλη συμμοριών, για να έρθουν σε εσένα και να σου κόψουν κλήση ! 
Έτσι ακριβώς φίλοι μου !

Σήμερα το πρωί πηγαίνοντας για τη δουλειά πήρα κλήση από αστυνομικό. Είπα στον αστυνομικό, "κύριε" (Ναι, τον κάλεσα κύριε) "υπάρχει ένα σπίτι, ένα τετράγωνο πάνω από το σπίτι μου που διακινούν ναρκωτικά στην μπροστινή τους αυλή".

Είπα στον αξιωματικό: "Θα πάρω αυτή την κλήση χαμογελώντας αν μου επιτρέπετε να σας πάρω σε αυτό το σπίτι διακίνησης ναρκωτικών. Παρατηρήστε το σπίτι για τουλάχιστον πέντε λεπτά και θα δείτε ό,τι βλέπει όλη η γειτονιά μου ! Κάθε μέρα ! Μπορείτε να πάτε εκεί και μπορείτε να τους συλλάβετε".

Φυσικά, ο μπάτσος δεν ενδιαφερόταν για κάτι τέτοιο.
Μου έδωσε την κλήση και μου είπε να έχω μια ωραία μέρα. Υποθέτω ότι είναι ασφαλέστερο να κόψει κλήση σε έναν άνδρα απ΄ ότι να προσπαθήσει να συλλάβει εμπόρους ναρκωτικών ...

_________________________________

Αυτός είναι ένας από τους μονολόγους ενός συμπρωταγωνιστή (Ντάνιελ Μπάλντουιν) στην "B movie", το Death Kiss  όπου πρωταγωνιστεί ο Ρόμπερτ Μπρόνζι. Η ταινία είναι ελαφρώς splatter (με μπόλικο αίμα) και αποτελεί remake της κινηματογραφικής επιτυχίας του 1974 Death wish (με τον Τσάρλς Μπρόνσον). Ταινίας που σίγουρα δεν βγήκε μέσα από τα μεγάλα και καθοδηγούμενα studios του hollywood.

Αν αντιπαρέλθουμε την εκπληκτική ομοιότητα στην φυσιογνωμία των Μπρόνσον και Μπρόνζι, στέκομαι σε ένα σημείο. Σ' αυτό που πέρναγαν ως μήνυμα οι ταινίες με τον Κλιντ Ήστγουντ (ως Κάλαχαν), τον Τσάρλς Μπρόνσον (ως Κέρσυ) αλλά και τον Μπρόνζι (ως "ξένο") μέσα από τα σενάρια στους θεατές και περιγράφεται με τις εξής πέντε αράδες : 

Όταν ζεις σε μια βρώμικη κοινωνία όπου το κράτος, όχι μόνο δεν κάνει το παραμικρό για να προστατέψει τους αδύναμους, τους Πολίτες του και όταν το ίδιο αυτό κράτος με τους μηχανισμούς του (δημοσιογράφοι - ΜΜΕ, αστυνομικοί κλπ) προσπαθούν να σε αποπροσανατολίσουν με δήθεν σημαντικά θέματα, πάρε τον Νόμο στα χέρια σου, διότι σου φέρονται ως δούλο. Και κανένας δούλος δεν σώθηκε επιδεικνύοντας καλή συμπεριφορά προς τον δυνάστη του.

Αράδες που γαλούχησαν γενιές και γενιές (εκτός απ' αυτές των "βολεμένων"). Αράδες  που ίσως κάπως έτσι να επηρέασαν και γι αυτό να αντιδρούν σε Γαλλία, Ιταλία, Ισλανδία, Αγγλία, Πολωνία, Αλβανία, Ισπανία αλλά και στην ίδια την Αμερική (όπου δεν σας δείχνουν το παραμικρό για το τι επικρατεί και συμβαίνει σε γειτονιές των Δ. Πολιτειών).
Ξεσηκωμένοι που ξέρουν καλά ότι τα ΜΜΕ, το κράτος και οι "φίλοι τους" τους χαρακτηρίζουν ως τρομοκράτες, αναρχικούς, φασίστες, ακραίους, εξτρεμιστές, αλλά αδιαφορούν και προχωρούν εμπρός αφού στην πραγματικότητα είναι Πολίτες που θέλουν να κερδίσουν την Ελευθερία τους.



Μνήμων

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου