Η ταραμοσαλάτα είναι μια συνταγή που για να πετύχει χρειάζεται ορισμένα υλικά απλά, αλλά, αν είναι κακής ποιότητας η πρώτη ύλη (ο ταραμάς) τότε πάει στράφι όλη η διεργασία. Ή τουλάχιστον έτσι θέλει να ελπίζει ή να πιστεύει.
Παραδείγματος χάρη, αν ο ταραμάς προέρχεται από βόθρους, από διαπλοκή και από καταγώγια, τότε, ότι υλικό κι αν του προσθέσεις, σκατά θα βγει. Εκτός κι αν τα υπόλοιπα υλικά
αποφάσισαν ότι δε χρειάζονται βρωμερά υλικά μαζί τους.
Και αν ο ταραμάς παλέψει να πείσει ότι πρέπει όλα τα υπόλοιπα υλικά "πρέπει" να γίνουν σκατά μεταξύ τους βάζοντας τα σε αντιπαλότητα μεταξύ τους μόνο και μόνο για να καλύψει την βρωμία του, τότε ...
Δε πειράζει όμως μιας και ο ταραμάς, όπως κάθε ταραμάς του είδους του, ξεχνάει πως :
α) υπάρχουν αποδείξεις γι αυτόν (και προ της απόπειρας δημιουργίας της ταραμοσαλάτας). Και κρατούνταν διότι όλα τα υπόλοιπα υλικά είχαν "ακούσει" την βρωμιά του.
β) προσπαθεί μάταια να βάλει όλα τα υλικά να μαλώσουν
γ) κάποια στιγμή θα πρέπει να αναρωτηθεί για ποιο λόγο όλα τα γνήσια και ατόφια υλικά "δεν τον παίζουν μπάλα" και
δ) ότι κι αν του έταξαν (οι έμποροι), ότι κι αν πήρε ως αντίτιμο για την βρωμερή του υπόσταση, όλα βγαίνουν στη φόρα. Ειδικά όταν συναλλάχθηκε με ντόμπρα και καθαρά συστατικά (ψωμί, λάδι, κρεμμύδι, νερό, λεμόνι κλπ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου