Η συναισθηματική κακοποίηση των πολιτικών Δικαστών και η λύση των διμελών συνθέσεων

Το παραπάνω θα μπορούσε να έχει ως τίτλο «Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΕ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ» πλην όμως κατά προσωπική επιλογή προτιμώ να αναφέρω το ζήτημα όπως ακριβώς υπάρχει. Όσοι κάνουν γενική δικηγορία το πρώτο που αντιλαμβάνονται όταν έρχονται σε επαφή με Διοικητικούς Δικαστές είναι η ήρεμη και χωρίς πίεση ατμόσφαιρα. 

Αυτό σε αντίθεση με τα όσα αισθάνονται τις περισσότερες φορές όταν έρχονται σε επαφή με τους πολιτικούς δικαστές. Αυτοί λόγω των συνθηκών της εργασίας τους και κυρίως λόγω των υποθέσεων που δικάζουν, καταλήγουν ασυναίσθητα να κακοποιούνται επί χρόνια συναισθηματικά κάτι που αντανακλάται στην συμπεριφορά τους και αποκαλύπτεται μόλις ανεβούν σε έδρα εφετείου κακουργημάτων. 

Ο Πολιτικός Δικαστής σε αντίθεση με τον Διοικητικό Δικαστή πρέπει να δικάσει υποθέσεις που τον καταπονούν ψυχολογικά ιδίως όταν έρχεται σε επαφή έστω και υποσυνείδητα με τους φόβους και την αγωνία των διαδίκων και των μαρτύρων που συγχέονται με τον εσωτερικό του φόβο να μην κάνει λάθος και αδικήσει κάποιον. 

Ένας πολιτικός δικαστής όταν φτάσει να γίνει εφέτης κυριολεκτικά «τα έχει δεί όλα». Και

όταν λέμε όλα εννοούμε ότι πιο κακό και άσχημο έχει να παρουσιάσει η κοινωνία: από τα διαζύγια μέχρι και τα ειδεχθή εγκλήματα. 

Με διαδίκους και συνηγόρους να συγκρούονται ενώπιον του, με την εσωτερική πίεση και φόβο να μην κάνει λάθος και καταστρέψει κάποιον , με το άγχος να εκδώσει έγκαιρα τις αποφάσεις σε αστικές υποθέσεις που του χρεώνονται (για να μην έχει πρόβλημα με την επιθεώρηση των δικαστηρίων). Σε υποθέσεις που οι διάδικοι και οι συνήγοροι λένε και γράφουν την ιστορία της ζωής τους … 

Είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις που κάποια υπόθεση έχει ένα happy end για τον Δικαστή, ο οποίος Δικαστής όλα αυτά τα αντιμετωπίζει μόνος του χωρίς βοήθεια και ουσιαστική ψυχολογική υποστήριξη. Και εάν σε όλα αυτά προσθέσει κανείς και τα ζητήματα της οικογένειας εύλογα βλέπει ως λογικό αποτέλεσμα η ελληνική Πολιτική Δικαιοσύνη να λειτουργεί όπως λειτουργεί: με κρίσεις στο περίπου, με κρίσεις ενίοτε άστοχες ενίοτε εξαιρετικά σκληρές, με καθυστερήσεις και χωρίς όρεξη για επιστημονική εργασία. 

Και για να μην αδικήσω την επαγγελματική τάξη στην οποία ανήκω τα ίδια προβλήματα έχουμε κατά βάθος και εμείς ως δικηγόροι (με επιπλέον εκείνο των αμοιβών μας), που πολλές φορές μοιραζόμαστε ασυνείδητα τους πόνους μας, όταν πίνουμε με συναδέλφους το καφεδάκι μας έξω από την Ευελπίδων και το Εφετείο. 

Το ίδιο κάνουν και οι δικαστές σε αλλά παρόμοια καφενεία τους ……….. 

Όσες μεταρρυθμίσεις έχουν γίνει για την καλυτέρευση της δικαιοσύνης είναι καταδικασμένες να αποτύχουν γιατί δεν λαμβάνουν υπόψη τον παράγοντα άνθρωπο: Άνθρωπο Δικαστή και Άνθρωπο Δικηγόρο…..

Οι 100 μέρες στην τακτική διαδικασία και οι ρυθμίσεις του Νέου ΚΠολΔ για το 933 ΚΠολΔ τι πέτυχαν σε όλα αυτά; ΝΑ ΔΙΠΛΑΣΙΑΣΤΕΙ Ο ΦΟΡΤΟΣ ΤΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ ΠΟΥ ΔΙΚΑΖΟΥΝ ΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ. 

Εκεί που είχαν τις υποθέσεις τις παλιάς τακτικής τους ήρθαν και οι νέες !!!!  

Και όταν διαβάζουμε στον «τραπεζοδοσμένο» τύπο ότι θα γίνουν 50.000 κατασχέσεις κάποιοι δικαστές σκέφτονται πόσες χιλιάδες ανακοπές θα ασκηθούν και πόσες από αυτές θα καταλήξει να τις δικάζει 1-2 εβδομάδες πριν τον πλειστηριασμό ……………. 

Και το δικηγορικό «μουλάρι» κάπως αντιπαρέχεται σε αυτή την πίεση, τους δικαστές όμως τους ρώτησε κανένας εάν τα καταφέρνουν; Κοίταξε ποτέ κανένας να δει τον παράγοντα άνθρωπο στην Ελληνική Δικαιοσύνη και να κάνει κάποιες ουσιώδεις βελτιώσεις αντί να αλλάζει ριζικά τον έρμο τον ΚΠολΔ και να βάλει ως υποχρεωτικές άχρηστες διαδικασίες όπως της διαμεσολάβησης ; 

Τα νεωτεριστικά μαντζούνια του κάθε «Νικολάκη» δεν θα δώσουν λύση στα προβλήματα της Δικαιοσύνης. 

Η λύση είναι εξαιρετικά απλή στην εφαρμογή της: Βελτιώνουμε τις συνθήκες εργασίας των δικαστών και κατά επέκταση των δικηγόρων. 

Βελτιώνουμε σιγά σιγά το μοντέλο του ΚΠολΔ με μικρές αλλά ουσιώδεις αλλαγές:

Γιατί να μην έχει ο Πολιτικός δικαστής και ένα βοηθό ένα ή δυο εισηγητές δικαστές (χωρίς δικαίωμα ψηφου) που να του προετοιμάζει την υπόθεση να του κάνει την προεργασία, την νομική έρευνα να του εισηγείται λύσεις όπως κάνουν εδώ και δεκαετίες στο ΣτΕ; Αντί να λέμε ότι ο δικαστής θα πρέπει να έχει 10 χρόνια ενεργού και μάχιμης δικηγορίας γιατί να μην υιοθετήσουμε και την λύση αυτή με αποφοίτους της Σχολής Δικαστών ή και νεους ή ασκούμενους δικηγόρους; 

Γιατί δεν βελτιώνουμε τον ΚΠολΔ όπου υπάρχουν χωρίς λόγο διάφορες ανομοιογενείς προθεσμίες. Γιατί η ανακοπή του 632 ΚΠολΔ να μην είναι 30 ημέρες όπως και τα ένδικα μέσα αντί για 15 εργάσιμες; Την ίδια μακρινή δικάσιμο θα πάρει ………………. 

Και τέλος γιατί στα ποινικά δικαστήρια (ίσως και στα πολιτικά) γιατί δεν βάζουμε διμερείς συνθέσεις από ένα άνδρα και μια γυναίκα; Περίεργη ιδέα θα πει κανείς που δεν επιτρέπει την έκδοση απόφασης σε περίπτωση διαφωνίας των δυο δικαστών. Είναι όμως μια λύση που εάν εφαρμοστεί σωστά στην ουσία θα επιταχύνει την λειτουργία της δικαιοσύνης. Βλέπετε τα δυο φύλα βλέπουν διαφορετικά το «Δίκαιο». Ο άντρας δικαστής στηρίζεται στην λογική εφαρμογή του ενώ η γυναίκα δικαστής βλέπει πολύ ευρύτερα την υπόθεση στην «ουσία της».  

Η συνεργασίας αυτή οδηγεί σε μια απόφαση που θα είναι δικαία αφού θα έχει εξεταστεί η υπόθεση από δυο πλευρές χωρίς μάλιστα να υποχρεωθεί η γυναίκα δικαστής να σκεφτεί ως ο άνδρας δικαστής και το αντίστροφο. Και μάλιστα θα αποδυναμώσει την ανάγκη για δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας το λέγω αυτό καθότι όταν ο δικαστής είναι γένους θρυλικού πολλές φορές ζορίζεται από την εφαρμογή του δικαίου που προϋποθέτει καταρχήν τρόπο σκέψης ενός άνδρα. 

Η ισότητα των φυλών στη δικαιοσύνη απαιτεί 50-50 ποσοστά στην επάνδρωση της δικαιοσύνης. Όπως δεν ήταν σωστή η ανδροκρατούμενη δικαιοσύνη, τόσο δεν είναι η γυναικοκρατουμένη. 

Και όπως θα διαπιστωθεί από την πράξη η περίπτωση διαφωνίας των δυο μελών του δικαστηρίου θα είναι στατιστικά απειροελάχιστη και εάν θα συμβεί θα μπορεί να οδηγεί σε επανάληψη της δίκης. Στην παραπάνω όμως δίκη οι άλλοι δικαστές θα ξέρουν επακριβώς τους προβληματισμού των δύο δικαστών αφού θα τους έχουν καταγράψει στην αιτιολογία της απόφασης. Άλλωστε όσοι έχουν δικάσει σε Μονομελές Πλημμελειοδικείο ή Μονομελές Εφετείο Κακουργημάτων ουκ ολίγες φορές έχει διαπιστώσει τέτοιου είδους διαβούλευση μεταξύ προέδρου και εισαγγελέα. 

Και σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να εξεταστεί κάποιος διαχωρισμός της Πολιτικής από την Ποινική δικαιοσύνη, με την έννοια ότι κάποιοι δικαστές θα δικάζουν αποκλειστικά ποινικές υποθέσεις με τους πολιτικούς δικαστές να έχουν τον ρόλο των ενόρκων.

Εν ολίγοις, ας κάνουμε απλές και ουσιώδεις αλλαγές στην διαδικασία έκδοσης των αποφάσεων παρά στην διαδικασία του ΚΠολΔ…………

Ιωάννης Θωμάς Μυταλούλης

Δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω

Σχόλιο του gkanellakis.blogpsot.com
Ευχόμαστε να έλθει σύντομα η ώρα που οι Νομικοί της Ελλάδας, σε ένδειξη αντίδρασης για όσα συμβαίνουν στη χώρα μας, να πετάξουν τις τηβέννους τους εμπρός σε εκείνους που τους έχουν μετατρέψει σε "σάκους του μποξ" εμπρός σε όλη την Ελληνική Κοινωνία (πλην της elit, που τους χρησιμοποιεί).

Βλέπε : Δικηγόροι πετούν την τήβεννο τους. Συμβολική κίνηση για να εκφράσουν την απόρριψη τους στη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση του Μακρόν, ο οποίος φαίνεται πως δεν ελέγχει την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στη χώρα