Τώρα ξέρω ποιος είναι ο εχθρός εντός κι εκτός συνόρων...

Γράφει ο Αναστάσιος Κώνστας (*)
Δικηγόρος παρ'  Αρείω Πάγω

Τέτοια ώρα πριν 23 χρόνια είχα συνειδητοποιήσει ότι θα έχουμε γενικό συναγερμό για τα Ίμια κι έτσι ετοίμαζα το σακίδιο με τα προβλεπόμενα κι όχι μόνο, γιατί δεν γνώριζα πόσες ημέρες θα παραμέναμε σε θέσεις μάχης. Όπλο και γεμιστήρες έλαμπαν, το δε ηθικό και η αδρεναλίνη ήταν στα ύψη. Παρόλα αυτά έπεσα για ύπνο μέχρι τη στιγμή που ο ανθυπασπιστής μπήκε στον θάλαμο και φώναξε "όλοι έξω! Φεύγουμε για τις θέσεις μάχης!"

Είναι εμπειρία ζωής να είσαι φαντάρος και να επιβεβαιώνεται η εντύπωσή σου ότι θα υπάρξει εμπλοκή με τους εξ Ανατολών γείτονες. Τα συναισθήματα δεν περιγράφονται.

Θυμάμαι ότι αναθέσαμε σε ένα φαντάρο που δεν μπορούσε να συμμετέχει στην εκκένωση του οπλισμού να "φυλάει" τα όπλα (για να αισθάνεται ότι συμμετέχει ενεργά στην όλη διαδικασία) κι οι υπόλοιποι κουβαλούσαμε τρέχοντας τα πολυβόλα στο ΡΕΟ. Πολυβόλα που, όταν τα βγάζαμε για συντήρηση, τα κουβαλούσαμε τρεις ή τέσσερις, εκείνο το βράδυ τα πιάναμε δύο δύο και τα φορτώναμε τρέχοντας στο ΡΕΟ. Μετά ανεβήκαμε στο Σύνταγμα και φορτώσαμε τους φοριαμούς με τα απόρρητα έγγραφα σε άλλο ΡΕΟ.

Έβρεχε καταρρακτωδώς, αλλά κανείς δεν το καταλάβαινε. Άλλωστε ήμαστε η πρώτη

μεραρχία που θα έστελνε ενισχύσεις στα Ίμια, αν χρειαζόταν...

Θυμάμαι ότι κοιμήθηκα πάνω στους φοριαμούς στο κενό της κουκούλας του ΡΕΟ μέχρι να φτάσουμε στις θέσεις μάχης, αγκαλιά με το όπλο. Φτάνοντας στις θέσεις μάχης ξεφορτώσαμε τους φοριαμούς στο αμπρί κι οι αξιωματικοί έφυγαν, για να ελέγξουν την εξέλιξη της μεταφοράς στις θέσεις μάχης. Εγώ έμεινα να φυλάω τα απόρρητα έχοντας εφ' όπλου λόγχη... Μάλιστα παραλίγο να "σουβλίσω" τον Αντισυνταγματάρχη που ήρθε κάποια στιγμή κατά τις 4.30 π.μ. στο καταφύγιο χωρίς να με προειδοποιήσει ή να πει τα συνθηματικά.

Και μετά... 
Μετά επιστρέψαμε και μάθαμε τα περί Πάγκαλου και σημαίας, τον θάνατο του πληρώματος του ελικοπτέρου και το "ευχαριστώ" του Σημίτη στους Αμερικάνους. Η αίσθηση προδοσίας ήταν εντονότατη. Το ίδιο και η οργή για αυτούς που αποφασίζουν να "αδειάσουν" το ακμαιότατο ηθικό με ανίερες και πλέον αποδεδειγμένα αποτυχημένες υποχωρήσεις.

Πώς τα θυμήθηκα όλα αυτά; 
Μου τηλεφώνησε πριν λίγο η μητέρα μου βλέποντας τα τηλεοπτικά αφιερώματα για τα Ίμια, την
οποία είχα προειδοποιήσει μια μέρα πριν ότι "θα πηγαίναμε για άσκηση και να μην ανησυχούσε αν δεν της τηλεφωνούσα για καμιά εβδομάδα". Εκείνο το βράδυ κατάλαβε ότι ήξερα πόσο σοβαρή ήταν η κατάσταση και είχα προσπαθήσει να την παραπλανήσω, για να μην ανησυχεί. Η ανείπωτη αγωνία και αγάπη της μάνας...

Ο πόλεμος είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί. Τότε είχαμε θύματα χωρίς μάχη. Και τώρα έχουμε θύματα λόγω οικονομικού πολέμου. Η ουσία, όμως, είναι ότι κάποια στιγμή είσαι αναγκασμένος να πολεμήσεις και κυρίως να αναγνωρίσεις τον πραγματικό εχθρό. Όχι μόνο τον εξωτερικό, αλλά και τον εντός των συνόρων και τους δήθεν συμμάχους και εταίρους, που όμως ενεργούν ως εχθροί.

Αυτό που έμαθα είναι ότι την κρίσιμη στιγμή θα είμαστε μόνοι. Έμαθα επίσης πόσο μπορώ να στηρίζομαι σε ανθρώπους που δένονται μέσα από τέτοιες δοκιμασίες. Με τους καλύτερους του λόχου, που κατάφερα να κρατήσω επαφή, είμαστε ακόμα φίλοι, μιλάμε, αγαπιόμαστε.
Ξέρουμε ότι μπορούμε να βασιζόμαστε με τη ζωή μας ο ένας στον άλλο.

Έμαθα επίσης ότι την κρίσιμη στιγμή το ηθικό είναι ακμαιότατο και ότι ο ηγέτης αναδεικνύεται άμεσα και δημοκρατικά, αφού κι εμείς είχαμε μέσα σε 3' αποφασίσει ότι θα πηγαίναμε σε μάχη υπό τις οδηγίες του μάχιμου και άφοβου ανθυπασπιστή, αν χρειαζόταν. Όχι του λοχαγού...

Τέλος, έμαθα ότι οι ίδιοι που μας την έφεραν τότε, αλλά κι εκείνοι που δεν μας συμπαραστάθηκαν ως ώφειλαν, είναι αυτοί που σήμερα έχουν δρομολογήσει την καταστροφή της πατρίδας μου με τη δικαιολογία του υποτιθέμενου χρέους και των "μεταρρυθμίσεων".

Τι κέρδισα; Τώρα ξέρω ποιος είναι ο εχθρός εντός κι εκτός συνόρων...


* Αναστάσιος Κώνστας
Δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω

P.s. Τέτοια ώρα πριν 24 χρόνια ήμαστε ήδη στις θέσεις μάχης. Μαζί με τον αδελφικό μου φίλο, τον Μιχάλη, που έφυγε από κοντά μας πριν λίγες μέρες από ανακοπή καρδιάς. Ήταν όλη του τη ζωή μαχητής, με το χαμόγελο στα χείλη. Για σένα αγαπημένε μου φίλε αναρτώ ξανά πώς βιώσαμε το βράδυ των Ιμίων. Πώς ήμαστε έτοιμοι να πολεμήσουμε για τα ιερά αυτής της ζωής, για την πατρίδα μας, για τις οικογένειές μας, για τους συμπατριώτες μας.


Σχόλιο από gkanellakis.blogspot.com : το  μόνο που θα προσθέσουμε είναι πως ΣΗΜΕΡΑ οι Τούρκικη ηγεσία έβγαλε ανοικτά στο Καστελόριζο το "ερευνητικό" της σκάφος Ορούτς Ρέις. Σκάφος που παρακολουθείται από την δική μας φρεγάτα Νικηφόρος Φωκάς.
Είναι τόσο προβλέψιμοι οι Τούρκοι, που -άλλη μια φορά- θα χάσουν τα πάντα (ΑΝ υπάρξει κίνηση κατάλυσης της Επικράτειάς μας), αρκεί να ΜΗΝ υπάρξουν ξανά εσωτερικοί εχθροί - προδότες (που έστω θα επικαλεστούν πως "φταίει ο καιρός" για την κατάπλευση σε Ελληνικά χωρικά ύδατα, το τουρκικό σκάφος) ...