Δευτέρα 6 Απριλίου 2020

Όταν έχεις να κάνεις με ένα φίδι, λιώσε του το κεφάλι. Αν το λυπηθείς, θα σε δαγκώσει

Upd. Ο Γιάννης Χ. ήταν ένας ευφυής άνθρωπος, γόνος εύπορης και ιστορικής  οικογένειας, μηχανολόγος στο επάγγελμα που κάποια στιγμή μπάρκαρε στα καράβια ως Μηχανικός. 

Σε κάποιο του ταξίδι έπιασε λιμάνι κάπου στην Αφρική.

"Κάπου" που ο εμφύλιος πόλεμος σοβούσε επί δεκαετίες. Και συνεχίζει. 
Εκεί αγάπησε μια ντόπια κοπέλα και έκαναν σπιτικό χωρίς να σταματήσει τα ταξίδια του με τα καράβια. Στο τελευταίο του ταξίδι, ο Γιάννης μέσα από τις διεθνείς επικοινωνίες που έχουν τα βαπόρια, έμαθε ότι είχε μπει στο σπίτι που έμενε με τη γυναίκα του, μια συμμορία γηγενών που έσφαξε τη γυναίκα του διότι είχε παντρευτεί λευκό. Μάλιστα για να κάνουν το δράμα πιο απάνθρωπο οι σφαγείς, ξεκοίλιασαν την γυναίκα του ενόσω ήταν έγκυος στον 6 μήνα εγκυμοσύνης.

Ο Γιάννης τρελάθηκε. Κυριολεκτικά. 

Παράτησε τη δουλειά του και επέστρεψε στην Αφρικανική χώρα όπου κατετάγη οικειοθελώς ως μισθοφόρος στον εκεί κυβερνητικό στρατό, ο οποίος ήταν στο
κατόπι των σφαγέων συμμοριτών.

Δε θα ξεχάσω δε πως σε μια του αφήγηση για όσα συνέβαιναν (και συμβαίνουν) στην εκεί χώρα, ο Γιάννης έκανε μια κίνηση κι έβγαλε από το συρτάρι του μια ασπρόμαυρη φωτογραφία που έδειχνε ένα σωρό από στοιβαγμένα περίπου 40 πτώματα και επάνω στο σωρό έναν άνθρωπο με ένα υποπολυβόλο στο δεξί του χέρι υψωμένο προς τον ουρανό, έχοντας το κοντάκι του όπλου στη μέση του. 

Ο άνθρωπος αυτός ήταν ο Γιάννης. 

Ίσως και να σοκαρίστηκα όταν είδα τη φωτογραφία καθώς τον Γιάννη τον είχα γνωρίσει ως γείτονα παίζοντας εγώ κρουστά σε συγκρότημα και διαπιστώνοντας ότι ο Γιάννης ήταν, εκτός από καλός φίλος και έμπορος, και εξαιρετικός ντράμερ.

Ξεπερνώντας το πρώτο σοκ της θέασης της φωτογραφίας, ρώτησα τον Γιάννη, πως μπορεί ένας άνθρωπος να μετατραπεί σε κάτι τέτοιο τέρας όπως αυτό που έδειχνε η φωτογραφία. Σε έναν εκτελεστή. 

Ο Γιάννης ήταν σαφής στην απάντησή του.

Οι σφαγείς (μου είπε) ήταν άνθρωποι που είχαν ευεργετηθεί από εμένα, διότι τους είχαμε προσλάβει στο κτήμα μας ως εργάτες. Όχι ως δούλους αλλά ως εργάτες, αμειβόμενους.  Και το ευχαριστώ τους ήταν να σφάξουν τη γυναίκα και το παιδί μου. Να θυμάσαι Κανελλάκη ότι, όταν έχεις να "κάνεις" με ένα φίδι, όταν το αντιμετωπίσεις, όταν το συναντήσεις στο δρόμο σου, μη το λυπηθείς. Λιώσε του το κεφάλι, (μου είχε συμπληρώσει), διότι, αν το λυπηθείς, θα σε δαγκώσει με σκοπό να σε θανατώσει. 

Ποτέ δεν ξέχασα τον Γιάννη και όσα μου είχε πει. Όσα μου είχε πει που δεν αποτελούσαν Αρχή μου, δόγμα μου, άποψή μου, μιας και πιστεύω ότι η θανάτωση του αντιπάλου είναι χάρη προς αυτόν, χάρη που τον βγάζει από την αχαριστία, τη δειλία και το μίζερο του "είναι".


Η μαυρομύτα (*)

Αυτά θυμήθηκα συζητώντας με άνθρωπο που στη ζωή του αντιμετώπισε δύσκολες καταστάσεις όπου το κάθαρμα αδελφός πήγε ως μάρτυρας κατά του αδελφού του παίρνοντας το μέρος (το κάθαρμα) παλιανθρώπων (**) που έκλεψαν, δολοφόνησαν και κυρίως ξεκλήρισαν δημόσιο χρήμα, υποστάσεις και οικογένειες.

Κάθαρμα που για πάρτι του έπεσαν γνωστοί και άγνωστοι για να το βοηθήσουν, μεταξύ αυτών ακόμη και ο κατ΄ επανάληψη πληγέντας αδελφός (από το κάθαρμα "αδελφό) για χρέη του προς ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, Δημόσιο κλπ.
Όμως, το κάθαρμα, ως κάθαρμα που είναι, όχι μόνο δεν είπε έστω ένα τυπικό ευχαριστώ, όχι μόνο δεν έκανε ότι του είπαν όσοι πρόσφατα θέλησαν να το βοηθήσουν να για να διαγράψει χρέη του και να αποκαταστήσει τη επιτέλους την βρωμερή ζωή του, όχι μόνο δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να κάνει -έστω- καλό στον εαυτό του, αλλά αντιθέτως βγάζει την διχαλωτή του γλώσσα σκορπώντας δηλητήριο, καταντώντας περίγελος και προσελκύοντας μόνο τα όμοια προς αυτό αθύρματα


Όπως είπε και ο φίλος "εδώ και χρόνια, η μαυρομύτα γράφει και δεν ξεγράφει πλέον για κανένα σκατόψυχο είτε για ξένο είτε για δικό. 
Είτε έχει τρελαθεί από το ίδιο του το δηλητήριο, είτε πουλάει τρελίτσα".


* Μαυρομύτα : το στυλό το μαύρο, όπως το έλεγε ο εξαιρετικός μας φιλόλογος στο Γυμνάσιο, Θανάσης Μαγουλιώτης.
** παλιάνθρωποι που -ως είθισται- έκαναν στην άκρη το τομάρι που είχε πάει με το μέρος τους, μόλις αυτοί, οι πρώτοι "έκαναν τη δουλίτσα τους"

George my friend. 
Όπως πάντα και για πάντα, απλώς George, που το Ταμείο, θα το κάνουμε όλοι μας στο τέλος, τάσσοντας το παρόν στο tag "διαφθορά". Εκεί δηλαδή που είναι Τράπεζες, Εισπρακτικές, Ιδρύματα, απατεώνες και λοιποί κλέφτες Πολεοδομιών, παραδικαστικών συμμοριών και λοιπών συναφών ...



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου