Τροφή για σκέψη. Ο αφανής γοερός πόνος

Η ζωή, η υλική υπόσταση, είναι περίεργο φύση.

Από την μία, μια ομάδα ανθρώπων που είτε αρέσει είτε όχι, μάχεται για τις απόψεις της. Απόψεις που δεν είναι και τόσο μακρυά (όπως θέλουν να περάσουν στις μάζες κάτι ... ΜΜΕ και κάτι ... δημοκράτες), από τις απόψεις της Κοινωνίας.

Από την άλλη, ένας δημόσιος υπάλληλος, ένας φρουρός, που με ένα νεύμα απομακρύνθηκε από τη θέση του. Λες και δεν είχε κουράγιο να σκεφτεί. Λες και ο νους του ήταν αλλού. Λες και αντιμετώπιζε ένα ζήτημα θανάτου ή θανάτου ...

Το μεγάλο μυστικό ; Η κοπέλα του, η σύντροφός του υπαλλήλου αυτού,

ψυχορραγούσε εκείνες τις στιγμές που "απομακρύνθηκε". 

Δεν έδινε μάχη με τον θάνατο, μιας και είχε ήδη χάσει. Ψυχορραγούσε και ετοίμαζε την υλική της υπόσταση για το μεγάλο ταξίδι. 

Και όντως. 2-3 μέρες μετά έφυγε. Ταξίδεψε νικημένη από την επάρατο. Σε ηλικία 37 ετών ! 

Ναι ! Και για ακόμη μια φορά ΝΑΙ ! 

Βιάστηκε το "αφεντικό" να την καλέσει. Είναι γεγονός πως  βιάστηκε. 

Όπως βιάστηκαν και ένα κάρο αλήτες, σκατόψυχοι (*), ... πατριώτες της οκάς, αληταράδες του πληκτρολογίου να σπεύσουν να κρίνουν (με τι δικαιοδοσία άραγε πέραν της σκατοψυχιάς τους ; ) για να να κρεμάσουν επί ξύλου τον δημόσιο υπάλληλο για την εμφανώς άβουλη, αφανώς όμως κατακερματισμένη του ψυχή. 

Αυτό λοιπόν, ας γίνει μάθημα, όχι στους αμειβόμενους ... σχολιαστές που βιάζονται να κρίνουν από τα πληκτρολόγια ή από τα ΜΜΕ, αλλά στους αναγνώστες τους. Στους ακολούθους τους. Στους ακροατές τους. 

Στους (δήθεν) ενήμερους (του πληκτρολογίου και της Tv) πως, η ζωή είναι ζόρι. Και ειδικά η παρούσα φάση, η ζωή προκαλεί, απαιτεί και επιβάλει μεγάααλο ζόρι. Πολλές φορές αφανές ζόρι με αφανή και γοερό πόνο. 

* σκατόψυχοι των πληκτρολογίων που ως γνήσιοι τιποτένιοι δειλοί "γράφουν", κατακρεουργούν και χύνουν χολή, σε ποσοστό 90% με ψευδώνυμα.

Αν δεν ξέρεις για τι μιλώ, διάβασε αυτό εδώ. 
Σοκαρίστηκες ; Είδες ; Σκέψου επιτέλους ποιοι και που σε καθοδηγούν !