Αίμα. Κάτι που έχουμε (για να το διαθέτουμε σε όσους το έχουν ανάγκη)

Προ 20ετίας δικός μου άνθρωπος χρειάστηκε επειγόντως 21 φιάλες αίμα. Τότε ήταν που διαπίστωσα σε ηλικία 35 ετών πόσο δύσκολο μα συνάμα και όχι δεδομένο ότι θα βρεθεί, ήταν το αίμα.

Έκτοτε, τουλάχιστον 1-2 φορές το χρόνο, περνώντας έξω από κάποιο νοσοκομείο πάω και "δίνω μια μπουκάλα" αίμα, όπως λέει τον ασκό και ο φίλος μου ο Πέτρος. 

Δε κρύβω δε πως ελάχιστες φορές το βάζω στην καρτέλα μου. Στη μερίδα αιμοδότη, που έχει ο κάθε αιμοδότης μιας και το δίνω για να το δώσω κι όχι για να το έχω σε κάποιο αρχείο.

Η αίσθηση που έχει κάποιος αιμοδότης μετά την αιμοδοσία είναι υπέροχη, όχι τόσο διότι (πρόσκαιρα) έχασε μερικά γραμμάρια από "πολύτιμο ζουμί", αλλά διότι γνωρίζει πως, κάπου σε κάποιον άνθρωπο, θα πιάσει τόπο. Και μάλιστα θα πιάσει τόπο "κάτι" (σ.σ. λίγο αίμα) που όσο είμαστε υγιείς, δε το έχουμε ανάγκη εκείνη τη στιγμή. Κι όχι μόνο δε θα μας λείψει, αλλά θα δώσει ώθηση στο εργοστάσιο του οργανισμό μας για να παράξει νέο.

Μήπως οι πολιτιστικοί σύλλογοι, οι Δήμοι, οι εξωραϊστικοί σύλλογοι, οι Δημόσιες υπηρεσίες  και οι οργανισμοί, συνδικαλιστικές και εργατικές ομάδες κ.ά. πρέπει να αρχίσουν ΑΜΕΣΑ εκστρατεία ενημέρωσης και υπενθύμισης στον
Ελληνισμό και στα μέλη των ομάδων τους για την εθελοντική αιμοδοσία και να μην αρκούνται σε :

α) κρατικές - σπάνια εμφανιζόμενες διαφημίσεις στην Tv (που προβάλλονται στις 3-4 τα χαράματα) ... και  
β) να παίζονται στην Tv οι διαφημίσεις μόνο κατά την θερινή περίοδο που είναι πιο αυξημένες οι ανάγκες ;

Μήπως εμείς ως Πολίτες πρέπει να εντάξουμε όλοι μας την τακτική (1-3 φορές το έτος) εθελοντική αιμοδοσία μας, πέρα από διαφημίσεις και ανάγκες για αίμα, φίλων και συγγενών ;

 

Για να μάθει ο καθένας συμπολίτης πότε και που μπορεί να δώσει αίμα, αρκεί μια επίσκεψη στη σελίδα Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας και να επιλέξει ποια Νοσοκομειακή Μονάδα τον εξυπηρετεί.