" ... σήκωσα το φάκελο που μέσα του είχε 2 φύλα χαρτί και πηγαίνοντας να της το δώσω σκέφτηκα «δε βγάζω και μια φωτοτυπία πιο πριν στο τραπεζόχαρτο ; »
Κατόπιν, 4-5 λεπτά μετά, πήγα κοντά της και την τον έδωσα λέγοντάς της πως της έπεσε και πως καθυστέρησα να της της δώσω αφού πήγαινα στην τουαλέτα.
Με ρωτάει ταραγμένη και συνοφρυωμένη : το άνοιξες ; το διάβασες ;
Της αρνήθηκα λέγοντας της πως δε θα μπορούσα να κάνω ποτέ μου κάτι
τέτοιο. Με ευχαρίστησε με ξινή μούρη (όπως είναι πάντοτε η μούρη όλων τους) και έφυγε.
τέτοιο. Με ευχαρίστησε με ξινή μούρη (όπως είναι πάντοτε η μούρη όλων τους) και έφυγε.
Τους έχεις ταράξει πολύ ρε μάγκα.
Μη ξεχάσω, εδώ στο κολαστήρι συμβαίνουν κι άααλλα πλέον ..."
Μη ξεχάσω, εδώ στο κολαστήρι συμβαίνουν κι άααλλα πλέον ..."
....... ...........
Σχόλιο : ίσως διότι κάποιοι, εδώ και λίγο καιρό, βρήκαν το θάρρος να μιλήσουν σε όσους (προ ετών) έπρεπε. Ίσως πάλι διότι τα "στεγανά" τους, δεν είναι και τόσο "στεγανά".
Τέλος, ίσως διότι η οργή στην Κοινωνία είναι τόσο έντονη με την "ευγενή" κάστα όσων την απομυζούν, που πλέον φοβούνται και πάνε να την βγάλουν "λάδι".
Όποιος και να 'ναι ο λόγος που ανοίγουν στόματα, ξέρουν πως έχασαν το παιχνίδι τους και ανησυχούν σφόδρα.
Σχόλιο : ίσως διότι κάποιοι, εδώ και λίγο καιρό, βρήκαν το θάρρος να μιλήσουν σε όσους (προ ετών) έπρεπε. Ίσως πάλι διότι τα "στεγανά" τους, δεν είναι και τόσο "στεγανά".
Τέλος, ίσως διότι η οργή στην Κοινωνία είναι τόσο έντονη με την "ευγενή" κάστα όσων την απομυζούν, που πλέον φοβούνται και πάνε να την βγάλουν "λάδι".
Όποιος και να 'ναι ο λόγος που ανοίγουν στόματα, ξέρουν πως έχασαν το παιχνίδι τους και ανησυχούν σφόδρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου