Ήταν μέσα της δεκαετίας του '80 όταν, αναζητώντας νέα εργασία σε ηλικία 21 ετών, κατέληξα στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία.
Πρόλογος
Το περιβάλλον, η φυσιογνωμία των εφημερίδων δε μου ήταν άγνωστο μιας και είχα μεγαλώσει ανάμεσα σε μηχανές λινοτυπίας, αφού ο πατέρας μου, ο Θεόδωρος (Λούλης) Γ. Κανελλάκης έβγαζε από τα πρώιμα χρόνια του, όντας γεννημένος το 1917 μια τοπική εφημερίδα της Γορτυνίας.
Πρώιμα του χρόνια, που του κόστισαν ένα εγκεφαλικό επεισόδιο (σ.σ. οι Ναζί τον έστησαν στον τοίχο για εκτέλεση, όταν τον έπιασαν αφού ελευθέρωσε έναν συναγωνιστή του κάπου στο 1943-1944, και γλύτωσε αφού η οικογένεια πλήρωσε στους Ναζί 1200 χρυσές λίρες για τον λευτερώσουν. Οι Ναζί που πριν τον λευτερώσουν, τον πυροβόλησαν με άσφαιρα πυρά και Εκείνος έπεσε στο χώμα από την ένταση. Πέσιμο που θεωρήθηκε αρχικά ως λυποθυμία, αλλά ο καιρός έδειξε πως ήταν το πρώτο του εγκεφαλικό. Σε ηλικία 25 ετών ...)
Πρώιμα και μη χρόνια που η "καλοπέραση" του συνέχισε και επί Χούντας, όταν μαζί με άλλους αγωνιστές έκαναν ... κοινωνικό τουρισμό στη Γυάρο λόγω όσων έγραφε στην Εφημερίδα του.
Κυρίως θέμα
Κλείνοντας την ανωτέρω χρονική υπέρβαση και επιστρέφοντας στα της Ελευθεροτυπίας, θυμάμαι ότι, όταν πήγα σ' αυτή (στην