Δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω
Τέτοια ώρα πριν 23 χρόνια είχα συνειδητοποιήσει ότι θα έχουμε γενικό συναγερμό για τα Ίμια κι έτσι ετοίμαζα το σακίδιο με τα προβλεπόμενα κι όχι μόνο, γιατί δεν γνώριζα πόσες ημέρες θα παραμέναμε σε θέσεις μάχης. Όπλο και γεμιστήρες έλαμπαν, το δε ηθικό και η αδρεναλίνη ήταν στα ύψη. Παρόλα αυτά έπεσα για ύπνο μέχρι τη στιγμή που ο ανθυπασπιστής μπήκε στον θάλαμο και φώναξε "όλοι έξω! Φεύγουμε για τις θέσεις μάχης!"
Είναι εμπειρία ζωής να είσαι φαντάρος και να επιβεβαιώνεται η εντύπωσή σου ότι θα υπάρξει εμπλοκή με τους εξ Ανατολών γείτονες. Τα συναισθήματα δεν περιγράφονται.
Θυμάμαι ότι αναθέσαμε σε ένα φαντάρο που δεν μπορούσε να συμμετέχει στην εκκένωση του οπλισμού να "φυλάει" τα όπλα (για να αισθάνεται ότι συμμετέχει ενεργά στην όλη διαδικασία) κι οι υπόλοιποι κουβαλούσαμε τρέχοντας τα πολυβόλα στο ΡΕΟ. Πολυβόλα που, όταν τα βγάζαμε για συντήρηση, τα κουβαλούσαμε τρεις ή τέσσερις, εκείνο το βράδυ τα πιάναμε δύο δύο και τα φορτώναμε τρέχοντας στο ΡΕΟ. Μετά ανεβήκαμε στο Σύνταγμα και φορτώσαμε τους φοριαμούς με τα απόρρητα έγγραφα σε άλλο ΡΕΟ.
Έβρεχε καταρρακτωδώς, αλλά κανείς δεν το καταλάβαινε. Άλλωστε ήμαστε η πρώτη
