Καφενεδάκι χθες το απόγευμα στο κέντρο της Αθήνας και τρεις μπαρμπάδες μιλούσαν μεταξύ τους στο διπλανό τραπεζάκι.
- Πάνε τα αποθεματικά μας, τα κεφάλαιά μας, οι κρατήσεις μας χαθήκαν. Και τι κάνουμε ; Τίποτα.
- Τι θες να κάνουμε, πως να αντιδράσουμε ;
- Ίσως με παραστάσεις στα γραφεία του Ταμείου και με εντολή στο Δ.Σ. να κάνει ότι θέλουμε και όχι ότι αποφασίζουν ερήμην μας.
- Και αν βγουν από τα συρτάρια παλιές αμαρτίες ; Αν μας βγάλουν χαρτιά για τότε που παίρναμε αεράτα δουλειές, για αεράτα
έργα, με αεράτες παραλαβές τους από το Δημόσιο ;
έργα, με αεράτες παραλαβές τους από το Δημόσιο ;
- Και θα μείνουμε έτσι ; Με σταυρωμένα χέρια ; Ας τα βγάλουν. Έτσι κι αλλιώς τα χάσαμε όλα.
- Έχεις δίκιο. Αλλά έχουμε και άλλο ένα θέμα.
- Για ποιο λες ;
- Για τις Εγγυητικές Επιστολές μας. Και από το ταμείο και από την τράπεζα.
- Ρε δε πάνε να ... !!! Ως εδώ πλέον οι φοβέρες.
Τότε πετάχτηκε ο τρίτος "θείος" και μίλησε για πρώτη φορά
- Έχουμε λύση. Θα πάρουμε τηλέφωνο τον ... (σ.σ. δε το έπιασα το όνομα) που έχει διασυνδέσεις παντού.
- Που τον θυμήθηκες αυτόν ;
- Άκου λοιπόν.
- Που τον θυμήθηκες αυτόν ;
- Άκου λοιπόν.
Συνεχίζεται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου