Αχ, αυτή η οργισμένη νεολαία #Covid19days

Στη στάση του ηλεκτρικού ελάχιστοι πολίτες. Απ΄ όσους ήσαν εκεί, οι μισοί φορούσαν μάσκα και γάντια λόγω του τρόμου που προκαλεί ο βιομηχανικός ιός. 

Έρχεται ο συρμός και μπαίνω στο βαγόνι μαζί με ένα νεαρό ζευγάρι παιδιών ηλικίας περί τα 23-26 ετών. Στο βαγόνι ήταν περί τα 15 άτομα.

Ο νεαρός από το ζευγάρι που μπήκαμε μαζί, έχει στο χέρι ένα μπεγλέρι και το χρησιμοποιεί ανελλιπώς. 

τσακ ... τσακ ... τσακ ... τσακ ... τσακ ...

Γελάω αρχικά χαζεύοντας το ατημέλητο ντύσιμο του ζευγαριού και ειδικά της κοπέλας όπου η μοβ απόχρωση των μαλλιών της ήταν όλα τα λεφτά. 

Κάποια στιγμή και παρά που είχα στα αυτιά μου τα ακουστικά του κινητού μου για να ακούω μουσική, ο ξερός ήχος του κομπολογιού καταντά ενοχλητικός. 

-"καλημέρα. Θέλω να σε ρωτήσω κάτι φίλε μου (είπα στο νεαρό). Πρώτα απ' όλα θέλω να σου πω ότι έχω κι εγώ κομπολόι" και του δείχνω το μπεγλεράκι μου με
τον Μινώταυρο. Πες μου όμως κάτι σε παρακαλώ (συνέχισα), αν βγάλουν οι μισοί εδώ μέσα από ένα κομπολόι, τι θα γίνει ; Τι θα νιώσουν οι άλλοι μισοί που δε χρησιμοποιούν κάτι για να σπάσει η μονόχνοτη ησυχία ; ...

Το παλικάρι με κοιτάζει με απορία, χωρίς να πει τίποτα κοιτάζοντας γύρω του με αμηχανία. 

- "δεν το είχα σκεφτεί" μου απαντά με νωχελική αλλά και ευγενική χροιά φωνής, κάνοντας κίνηση για να το βάλει στην τσέπη του.

-φίλε μου, ξέχνα την άσπρη μου κεφάλα και την όποια διαφορά ηλικίας μας. Μη το βάλεις στην τσέπη. Σου ζήτησα μόνο σκεφτείς. Δε σου είπα να σταματήσεις, του είπα. 

Μου χαμογέλασε και κράτησε το μπεγλέρι στο χέρι του, χωρίς να το χρησιμοποιεί. 

Η κοπελίτσα δίπλα του όμως, ... έπρεπε να πει την τελευταία κουβέντα ...

"Να δεις που σε λίγο θα μας δίνουν εντολή να μη μιλάμε κι όλας" είπε δεικτικά στον νεαρό, ξεκάθαρα όμως, για να το ακούσω εγώ, με έκδηλη νευρικότητα.

Κοπελιά, πρώτα απ'  όλα, ο ξερός ήχος ενός κομπολογιού δε συγκρίνεται με την μελωδική σου φωνή, της είπα. Δεύτερον, συνέχισα, αν είμαστε σε άλλο σενάριο, όπου εγώ κάθομαι δίπλα σας και χτυπάω τα πόδια μου δυνατά στο πάτωμα, ρυθμικά μεν στον ήχο του τραγουδιού που ακούω στα ακουστικά μου, τι θα έλεγες δε ; Πως θα ένιωθες ;

.... αμηχανία και σιωπή από μέρους της

 Στη στάση "Ομόνοια" κατεβήκαμε μαζί με το νεαρό ζευγάρι.

Ο νεαρός μου έκανε ένα νεύμα χαιρετισμού ενώ η κοπέλα συνέχισε να μουρμουράει ...

Η μόνη μου σκέψη ήταν "αυτή η κοπέλα θα γίνει μια μέρα στυλοβάτης οικογένειας ; θα έχει το γνωστικό υπόβαθρο δημιουργίας οικογένειας ; συναναστροφής με την Κοινωνία ; δράσης και αντίδρασης σε καλές ή άσχημες καταστάσεις ή θα λειτουργεί μόνιμα με το θυμικό της ;"

Δε ξέρω. Θα φανεί. Αρκεί να φανούν πιο πριν οι λόγοι που οι νέοι έχουν τόση οργή και τόση ένταση που δεν ξέρουν που να τις διοχετεύσουν, δημιουργικά και Κοινωνικά και όχι αισθανόμενοι ως υποχείρια αληταράδων τοκογλύφων (βλ τράπεζες και κοράκια, που έβαλαν τους ... βουλευτές τους να ψηφίσουν ασυλία και παραγραφή στα εγκλήματα τους), επιτήδειων λαοπλάνων (βλ 300 + μια ...) ή 705 χαραμοφάηδων, μιζαρισμένων και άχρηστων στο (... ευρωκΥνοβούλιο), δημοσιοΚάφρων κλπ