Κανελλάκη, πως προσλήφθηκες το 2004 στην Attica bank εκτός ΑΣΕΠ ;

"πάρτε το παλικάρι που είδατε μετά από εμένα. Ατιμίες και καπρίτσια δεν κάνω στη ζωή μου"

Αν θεωρώ κάτι ως ιδιαζόντως απαιτητό στη ζωή μου είναι η Διαφάνεια. Όπως αντίστοιχα θεωρώ ως απαιτητό και το να μην ασχολούμαι με αθλίους.

Όμως η ζωή έχει άλλες απόψεις κι έτσι ας πάμε στο "Α" της πρόσληψής μου στην Δημόσια Τράπεζα Attica bank.

Ήταν 2003 όταν Αδελφικός φίλος πληροφορήθηκε ότι η
Attica bank θα κάνει περιορισμένες προσλήψεις, εξειδικευμένου τραπεζικού (χορηγητικού) προσωπικού (σ.σ. που να έχουν δηλαδή προϋπηρεσία σε άλλες τράπεζες). 

Και αυτές οι προσλήψεις γίνονταν για κάλυψη έκτακτων αναγκών. 

Εκείνη την περίοδο είχα ήδη ως προϋπηρεσία αρκετά χρόνια στην Τράπεζα Εργασίας και μεταγενέστερα στην Τράπεζα Πειραιώς, πλέον εκείνης στο χρηματιστήριο. Για την ακρίβεια, είχα 3πλάσια από την απαιτούμενη προϋπηρεσία (σ.σ. είχα 14 έτη χρηματοοικονομικής πορείας έναντι των απαιτητών 5 ετών).

Και αυτά με ένα απλό χαρτί Λυκείου, αξιοπρέπεια, εργατικότητα, ακεραιότητα, και εμπορικό νου.

Η τράπεζα Αττικής ζητούσε :

α) έναν χορηγητικό για το νέο κατάστημα που άνοιγε στην Χαλκίδα

β) έναν χορηγητικό για το νέο κατάστημα που άνοιγε στην Τρίπολη και 

γ) δύο χορηγητικούς για δύο καταστήματα στην Αθήνα.

Στην συνέντευξη που έδωσα στην τράπεζα, παρίσταντο και άλλοι 2 συνάδελφοι, ήμουν όμως ο νεαρότερος. 

Ένας εξ αυτών, πρώην (συνταξιοδοτημένος) υποδιευθυντής  από την τότε τράπεζα Πίστεως (Alpha bank σημερινή) μου είπε στο σαλόνι που περιμέναμε : "φίλε μου εγώ έρχομαι για να πιάσω δουλειά -αν και συνταξιοδοτημένος- μόνο και μόνο για να γλιτώσω από την οικιακή μουρμούρα. Είναι κρίμα όμως να κόψω το μέλλον σε έναν νέο άνθρωπο". 

Μπήκα μετά από εκείνον στην συνέντευξη, με ρώτησαν ορισμένα τετριμμένα του credit και έφτασε η ώρα για την συζήτηση του μισθού.  

Τότε πρόταξα την πάγια πεποίθηση μου : "θέλω τον βασικό μισθό του υπαλλήλου, ασχέτως αν ήμουν αναλυτής (credit) πιο πριν σε κατάστημα Α΄ κατηγορίας της τράπεζας Πειραιώς και τώρα θα πάω σε κατάστημα Ε' κατηγορίας. Με το καιρό, θα με δείτε, θα με κρίνετε και εσείς θα μου δώστε την δέουσα θέση".

Εις εκ των ενόντων της επιτροπής αξιολογήσεων μου είπε : "μα για την Τρίπολη, ζητάμε άτομο για κάλυψη θέσης υποδιευθυντή" όπου απάντησα : έρχομαι ως υπάλληλος -και επανέλαβα- θα με δείτε και με κρίνετε, θα μου δώστε και θέσεις και το ανάλογο χρήμα.

Βγήκα από την συνέντευξη και με έκπληξη διαπίστωσα ότι ο συνάδελφος που είχε μπει πιο πριν από μένα στον χώρο συνεντεύξεων, περίμενε απ' έξω.

Του είπα τι είχε ειπωθεί μέσα, μπήκε ξανά στον χώρο που ήσαν οι εξεταστές και είπε (χωρίς να κλείσει την πόρτα) : για την Τρίπολη πάρτε το παλικάρι που είδατε μετά από εμένα. Ατιμίες και καπρίτσια δεν κάνω στη ζωή μου.

Και έτσι έγινε. Προσλήφθηκα στο κατάστημα της Τρίπολης, κατόπιν επιλογής μου (και όχι στην Αθήνα) μιας και εκείνο τον καιρό, είχα ανάγκη από λίγη λιγότερη ένταση απ΄ αυτή που ... προσφέρει το λεκανοπέδιο (που είχα γεννηθεί και ζήσει).

Βλέπεις, είναι απόφαση και στάση ζωής μου να μη κινούμαι με "πλάτες" και με νταηλίκια (σαν μερικούς άλλους ...).

Συνεχίζεται και δε θα μείνει κενό τίποτα. Ούτε χρονικά, ούτε εννοιολογικά.

Κείμενο αφιερωμένο στον Αδελφό μου τον Πάνο (που είχε και έχει πολυετή εμπειρία στα χρηματοοικονομικά) μα επέλεξε να μην πάει εκείνος στην Attica για συνέντευξη και πιθανή πρόσληψη, στέλνοντας εμένα (για κακή τύχη των λαμόγιων που με βρήκαν και θα με έχουν απέναντί τους, μέχρι να ανατείλει ο ήλιος από την Δύση).

Υστερόγραφο. 

Γιατί ανέτρεξε ο νους μου στα ανωτέρω ; 

Ίσως διότι το απόγευμα είδα στο δρόμο τον μισθωμένο κατήγορό μου και τέως επιθεωρητή - ελεγκτή και νυν διευθυντή (χαχαχα) της διεύθυνσης κανονιστικής συμμόρφωσης της τράπεζας Αττικής, τον Νίκο Δαυίδ και δεν μου μίλησε ... 

Γιατί άραγε ; 

Μήπως επειδή προτείνω να ανοίξουν τους λογαριασμούς τους οικειοθελώς όσοι είναι εμπλεκόμενοι σε όσα καταγγέλλει ο νυν πρόεδρος της τράπεζας Παν. Ρουμελιώτης κατά των (σχεδόν) μισών υψηλόβαθμων στελεχών της τράπεζας Αττικής ; (βλέπε εδώ).

Γιώργος Θ. Κανελλάκης